Η χαμένη χρυσή πολιτεία

 ΤΟ ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ  δεν ήταν μύθος

Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν ίχνη πόλεων στη ζούγκλα του Αμαζονίου

O μύθος του οδήγησε εκατοντάδες εξερευνητές στον θάνατο. Ολοι τους αναζήτησαν βαθιά στην τροπική ζούγκλα του Αμαζονίου μια αρχαία αυτοκρατορία και τον κρυμμένο θησαυρό της...

...Οι Ισπανοί κονκισταδόρες δοκίμασαν την τύχη τους σε αυτό το κυνήγι του θησαυρού και στο πέρασμα των αιώνων τούς ακολούθησαν και άλλοι πολλοί, πεπεισμένοι ότι θα έβρισκαν έναν χαμένο πολιτισμό με λαμπρότητα ανάλογη με αυτή των Αζτέκων και των Ινκα. Κάποιοι ονόμασαν τον πολιτισμό που αναζητούσαν Ελντοράντο, ενώ άλλοι τον βάφτισαν «Πόλη του Ζ». Ολοι τους, όμως, εξαφανίστηκαν μέσα στην πυκνή ζούγκλα χωρίς ποτέ να βρεθεί το μικρότερο χνάρι της χαμένης αυτοκρατορίας που γύρευαν. Eτσι οι ειδικοί πίστεψαν ότι το Ελντοράντο αποτελούσε μόνο ένα μύθο.

Στη μέση της ιερής λίμνης η Βασίλισσα  Zipa και η συνοδεία της  που ήταν καλυμμένοι όλοι με χρυσόσκονη πρόσφεραν θησαυρούς στη Θεά Guatavita ( φωτ. Νο1 )

Σήμερα, οι παραδοχές των προηγούμενων ετών ανατρέπονται και όσοι πίστεψαν ότι κάπου υπήρχε το Ελντοράντο είχαν δίκιο. Νέες φωτογραφίες από δορυφόρους αποκαλύπτουν την ύπαρξη 200 τεράστιων γεωμετρικών δομών στην άνω λεκάνη του Αμαζονίου, κοντά στα σύνορα με τη Βολιβία. Αυτοί οι κύκλοι, τα τετράγωνα και τα άλλα γεωμετρικά σχήματα δημιουργούν ένα ολόκληρο δίκτυο από λεωφόρους, ορύγματα και κτίσματα τα οποία κατασκευάστηκαν πολύ προτού ο Χριστόφορος Κολόμβος πατήσει το πόδι του στον Νέο Κόσμο. Κάποια, μάλιστα, χρονολογούνται από το 200 μ.Χ., ενώ άλλα από το 1283 μ.Χ.

Στο χάρτη του 1625 του Ολανδού χαρτογράφου Ηessel Gerritsz και στη δυτική ακτή της λίμνης Parime βρίσκεται η πόλη Μαnoa η Ελ Ντοράντο  ( φωτ. Νο2 ).

Οι επιστήμονες που χαρτογράφησαν το σύμπλεγμα των δομών πιστεύουν ότι μέσα στη ζούγκλα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον άλλες διακόσιες χιλιάδες κατασκευές, απομεινάρια κοινωνιών και πολιτισμών που εξαφανίστηκαν για πάντα από το πρόσωπο της γης. Οι δομές, που εμφανίστηκαν λόγω της αποψίλωσης του τροπικού δάσους, υποδεικνύουν ότι σε αυτό το μέρος ζούσε, κατά τους προκολομβιανούς χρόνους, μια εξελιγμένη κοινωνία. Η σχετική μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Αntiquity.

«Οι άνθρωποι που ζούσαν εδώ», αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα, «κατασκεύαζαν οικοδομήματα με συγκεκριμένο γεωμετρικό σχέδιο, τα οποία συνδέονταν με ευθείς δρόμους. Ολόκληρο το σύμπλεγμα καλύπτει μια έκταση με διάμετρο περίπου 250 χλμ.», συνεχίζει το άρθρο.

Το σύμπλεγμα αποτελείται από ένα δίκτυο ορυγμάτων με πλάτος έντεκα μέτρα και βάθος αρκετών μέτρων. Στα πλάγια τους έχουν «υπερκατασκευές» με ύψος ένα μέτρο. Σε κάποια σημεία βρέθηκαν κεραμικά, άνθρακας και λίθινα εργαλεία. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι χρησιμοποιούνταν ως οχυρωματικά έργα, κατοικίες ή ακόμα χώροι τελετουργιών. Πιθανολογούν, μάλιστα, ότι στη «μητρόπολη» αυτή μπορεί να ζούσαν εξήντα χιλιάδες άνθρωποι.

Σιγά σιγά αποκαλύπτεται ότι είχαν δίκιο οι κονκισταδόρες που μιλούσαν για «πόλεις που άστραφταν λευκές στον ήλιο».