Οταν ο Σόλων (ο μέγας νομοθέτης) αισθάνθηκε ότι ο Πεισίστρατος (ο οποίος ήταν συγγενής του) είχε σκοπό να αναλάβει την εξουσία και να εφαρμόσει τυραννία στην Αθήνα, προκειμένου να ξυπνήσει τους Αθηναίους και να ματαιώσει τα σχέδια του Πεισίστρατου, πήρε το δόρυ και την ασπίδα του και όρμησε στη συνέλευση του Δήμου.
Κράτώντας το δόρυ και την ασπίδα, προειδοποίησε τους πολίτες για τα σχέδια του Πεισίστρατου και δήλωσε ότι ο ίδιος προτίθετο να σταθεί στο πλευρό της πόλης, λέγοντας αυτά τα λόγια:
"Αθηναίοι, από άλλους σας είμαι σοφότερος και από άλλους σας πιο γενναίος. Σοφότερος από αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται την απάτη του Πεισίστρατου και πιο γενναίος από αυτούς που ενώ το ξέρουν, σιωπούν από φόβο".
Και τα μέλη της Βουλής που ήταν με το μέρος του Πεισίστρατου, έλεγαν πως ο Σόλωνας είναι τρελός.
Ο Πεισίστρατος τελικά έγινε τύραννος και ο Σόλων αυτό-εξορίστηκε, φιλοξενούμενος στην αυλή του Κροίσου. Από την εξορία του, έγραψε στους Αθηναίους τα εξής:
Από δική σας δειλία κι αμυαλιά σας χτυπούν οι φουρτούνες
όχι μομφές στους Θεούς. δεν είναι φταίχτες.
εσείς οι ίδιοι αρματώσατε τούτους εδώ και τους τρανέψατε τόσο.
έτσι απ’ αυτά, στην πικρή πέσατε τώρα σκλαβιά.
Ίδια αλεπού περπατάει πονηρά ο καθένας σας χώρια,
μα όλοι σαν πάτε μαζί, τότε σας πιάνει αμυαλιά
οι γαλιφιές σας πλανεύουν και δίνετε πίστη στα λόγια,
όμως καμιά προσοχή στα έργα δεν δίνετε εσείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου