Το ερπετοειδές κεφάλι της Κρήτης (Άρθρο ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω, photo, video)

Έχουμε επισκεφτεί την Κρήτη ως ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω για ερευνητικούς σκοπούς 3 φορές τα τελευταία 7 χρόνια, και παρά τον όγκο πληροφοριών που έχουμε συλλέξει στο αρχείο μας, από την προσωπική μας έρευνα, και από εκατοντάδες βίντεο και φωτογραφίες που έχουμε τραβήξει και αναλύσει, έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε ακόμα στην αρχή, καθώς το μέγεθος του νησιού, η απίστευτη ιστορία, αρχαία και νεότερη, οι μύθοι και οι παραδόσεις που τη συνοδεύουν, και τα ατέλειωτα σπήλαια απ΄τα Αστερούσια Όρη μέχρι και τον Ομαλό, έχουν δημιουργήσει μια
τεράστια δεξαμενή πληροφοριών, που απαιτούν  - ευτυχώς- αρκετά ακόμα ταξίδια. Στο τελευταίο ερευνητικό ταξίδι μας που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2012 από τον Αργύρη και τον Νίκο (ιδρυτικά μέλη της ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω από το 1994), περιοριστήκαμε μόνο στην δυτική πλευρά του νησιού και αφού ερευνήσαμε αρκετά σπήλαια και περιοχές που είναι γνωστές για παράξενους θρύλους (δαίμονες που βγαίνουν από σπήλαια και κάνουν απαγωγές, νυχτερινά φώτα, περίεργα πτηνά όπου μοιάζουν με τεράστιες νυχτερίδες, ξωτικά που απαγάγουν ανθρώπους και νεράιδες που κάποια ασέληνα βράδια ακούγονται από τα σπήλαια οι μουσικές των χορών που στήνουν), αποφασίσαμε ότι το “κερασάκι στην τούρτα” είναι μια επίσκεψη στο ερπετοειδές κεφάλι της Γεωργιούπολης.



Παίρνοντας λοιπόν την εθνική οδό από Χανιά προς Ρέθυμνο και περίπου 20 λεπτά αργότερα φτάσαμε στον κόμβο της Γεωργιούπολης, και αφού βγήκαμε από τον κεντρικό δρόμο αρχίσαμε να ανεβαίνουμε ένα σχετικά μικρό λόφο στην βόρεια πλευρά. Το ερπετοειδές κεφάλι βρίσκετε στο ξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου, ένα μικρό εκκλησάκι που είναι ζήτημα αν χωρούν μέσα περισσότερα από δέκα άτομα, και το οποίο είναι χτισμένο κάτω από τα βράχια ενός μικρού γκρεμού. Είναι αρκετά καλά κρυμμένο (δεν φαίνεται από καμιά πλευρά του δρόμου), και αν κάποιοι επιθυμείτε να το επισκεφτείτε θα πρέπει να ρωτήσετε κάποιον κάτοικο της περιοχής διαφορετικά θα δυσκολευτείτε αρκετά. Το ίδιο κάναμε και εμείς ρωτώντας έναν ευγενικό και χαμογελαστό κύριο που εργαζόταν σε ένα εργαστήριο ξυλείας το οποίο είναι και το πρώτο κτίριο που συναντήσαμε βγαίνοντας από την εθνική οδό. Αν και αρχικώς μας πέρασε για χρυσοθήρες που αναζητούμε τον δικό μας θησαυρό, καθώς στην περιοχή κυκλοφορούν πολλοί θρύλοι για κρυμμένους θησαυρούς από τουρκοκρατίας, μας κατατόπισε “στο περίπου” και συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε με το αυτοκίνητο το μικρό λόφο. Περίπου 500-600 μέτρα μετά στρίψαμε δεξιά μπαίνοντας σε ένα στενό χωματόδρομο που με δυσκολία χωρούσε να περάσει το όχημα. Διανύσαμε περίπου ένα χιλιόμετρο και βγήκαμε σε ένα μικρό ξέφωτο όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια για ακόμα ένα χιλιόμετρο.

 

Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου εύκολα εντοπίσαμε το ερπετοειδές κεφάλι το οποίο βρίσκετε μόλις 5-6 μέτρα πιο δίπλα. Ο κατασκευαστής είναι άγνωστος αλλά σίγουρα ήταν πολύ μεγάλος καλλιτέχνης. Το πρώτο πράγμα που μας τράβηξε την προσοχή είναι η απίστευτη συμμετρία, απίστευτα ομοιόμορφο, και παρότι έχει υποστεί μια μικρή διάβρωση επειδή είναι εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες χειμώνα καλοκαίρι, διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Η ηλικία του είναι άγνωστη. Το μέγεθος του δεν είναι μικρό αφού έχει ύψος 50cm, πλάτος 45cm, και βάθος 50cm. Στις φωτογραφίες δεν διακρίνετε εύκολα αλλά υπάρχουν οπές για αυτιά ενώ τα δόντια είναι μεγάλα και φυσικά ερπετοειδές. Εντύπωση μας προκάλεσε ότι περιμετρικά από το εκκλησάκι αλλά και το κεφάλι υπάρχουν τρύπες ανάμεσα στα βράχια οι οποίες είναι κλεισμένες πρόχειρα, και έδιναν την εντύπωση κάθετων σπηλαίων.

Μια πιθανή εξήγηση που μας δόθηκε (αν θέλουμε να το δούμε και από μια τελείως διαφορετική σκοπιά), από μεγαλύτερους σε ηλικία κατοίκους της Κρήτης  είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος υπήρξε το ερημητήριο ενός μοναχού ο οποίος θέλοντας να γεμίσει την ώρα της μοναξιάς του σκάλισε ένα πλακέ βράχο για καθαρά χρηστικούς λόγους και τον έκανε πεζούλι να κάθεται, την δε άκρη του βράχου την έκανε με τη μορφή δράκου για λόγους διακόσμησης.. Στην Χριστιανική παράδοση της Κρήτης  όσο κι αν αυτό ακούγεται σήμερα παράξενο, ο Δράκος ήταν ένα πολύ κοινό σύμβολο διακόσμησης στην εκκλησιαστική τέχνη, ιδίως στα τέμπλα τα ξυλόγλυπτα των εκκλησιών.

 

 

Το βίντεο της ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω από την επίσκεψή μας στο ερπετοειδές κεφάλι της Κρήτη το καλοκαίρι του 2012. Παρατηρηστε τα ανοίγματα δίπλα στο εκκλησάκι που μοιάζουν να οδηγούν σε υπόγεια σπήλαια

 

 

Αφού τελειώσαμε με την έρευνα μας, τις φωτογραφίσεις και την βιντεοσκόπηση για το προσωπικό  αρχείο της ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω, αποχωρήσαμε για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, αλλά με πολλά ερωτήματα που μας είχαν γεννηθεί. 

Το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου είναι χτισμένο πρόσφατα (2006 αν θυμάμαι καλά από μια μικρή πινακίδα που υπήρχε στο χώρο), και το ερπετοειδές κεφάλι προϋπήρχε. Από την διάβρωση που έχει υποστεί πιθανόν να είναι πάρα, πάρα πολύ παλιό. Το συγκεκριμένο σημείο είναι απομονωμένο και δύσκολα προσβάσιμο ακόμα και σήμερα, πόσο μάλλον την εποχή που δημιουργήθηκε. Σε ένα τέτοιο σημείο που δεν είχε πρόσβαση κανείς και για κανένα εμφανή λόγο, τι εξυπηρετούσε η δημιουργία του; γιατί ο καλλιτέχνης να δημιουργήσει ένα πανέμορφο έργο, συμμετρικό, σκαλισμένο με πολύ προσοχή, σε ένα σημείο που δεν θα το έβλεπε κανείς; 

Ας αφήσουμε όμως λίγο ελεύθερη την φαντασία μας.. 

Για πολλούς στο χώρο του μυστηρίου και του ανεξήγητου οι ερπετοειδείς βρίσκονται εδώ από τις απαρχές του ανθρώπου ή και πιο πριν. Υπάρχουν πολλά αρχαία αντικείμενα που απεικονίζουν τέτοια όντα και ίσως να είναι οι μυθικοί θεοί των αρχαίων πολιτισμών μας. Στο συγκεκριμένο ερπετοειδές κεφάλι το μέτωπο και η μύτη υπο συγκεκριμένη γωνία μοιάζουν ανθρώπινα και όλα τα υπόλοιπα (μάτια, δόντια, αυτιά, σαγόνι), ερπετό. Αυτό μας θύμισε το ινδικό έπος Mahabharata, και την απεικόνιση των Nagas. Naga είναι λέξη για μια θεότητα ή ένα είδος όντων ή πλασμάτων που παίρνουν την μορφή ενός μεγάλου ερπετού. Το έπος παρουσιάζει τις Nagas να εμφανίζουν ένα μίγμα ανθρώπινων και ερπετοειδών χαρακτηριστικών (όπως θα δούμε και παρακάτω). Μερικές φορές παρουσιάζονται να εμφανίζουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά κάποια στιγμή, ενώ έχουν ερπετοειδή χαρακτηριστικά κάποια άλλη στιγμή (shape – shifting: αλλαγή της μορφής).

Ίσως τελικά το ερπετοειδές κεφάλι της Γεωργιούπολης να μην είναι απλά μια τυχαία έμπνευση κάποιου καλλιτέχνη, αλλά να κρύβει κάτι άλλο, πιο σημαντικό. Ίσως η δημιουργία του να κρύβει αρχαίες ερπετοειδεί θεότητες, ίσως μύθους και παραδόσεις, ίσως κάτι άλλο που δεν ξέρουμε και που δεν μπορούμε να φανταστούμε. (προσωπικό αρχείο ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω )

Εντύπωση μας προκάλεσε ότι περιμετρικά από το εκκλησάκι αλλά

και το κεφάλι υπάρχουν τρύπες ανάμεσα στα βράχια οι οποίες είναι

κλεισμένες πρόχειρα, και έδιναν την εντύπωση κάθετων σπηλαίων.

Αρχαίοι ερπετοειδείς Θεοί

Οι ερπετοειδείς είναι από τα πιο αλλόκοτα είδη που εμφανίζονται στα φαινόμενα που σχετίζονται με εξωγήινους. Στο χώρο της συνομωσιολογίας επικρατεί η άποψη ότι οι στρατιωτικοί συνεργάζονται μαζί τους. Πιστεύεται ότι είναι σε θέση να χειραγωγούν την διάσταση του χρόνου: είναι υπερδιαστασιακοί και μπορούν να επιλέξουν την εξελικτική πορεία τους.

Οι ερπετοειδείς ανήκουν σε πολλά υποείδη, αλλά δεν θα μπούμε στην διαδικασία να τα αναλύσουμε γιατί δεν είναι άλλωστε αυτός ο αντικειμενικός σκοπός του άρθρου. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η ερπετόμορφη εξωτερική εμφάνιση: σκληρό φολιδωτό δέρμα, γαμψώνυχα χέρια και πόδια, ερπετοειδή μάτια με κατακόρυφες σχισμές και στόμα γεμάτο μυτερά δόντια. Η συμπεριφορά τους φαίνεται να συμβαδίζει με την εξωτερική εμφάνιση τους. Έχουν συμπεριφορά και ψυχοσύνθεση αρπακτικού, αυστηρά ιεραρχικοί και ψυχρά υπολογιστικοί, μοχθηροί, κακόβουλοι, και νοσηροί. Επιπρόσθετα φαίνεται να διαθέτουν ισχυρότατες έμφυτες τηλεπαθητικές και παραψυχικές ικανότητες. Οι περισσότεροι από αυτούς φαίνεται να αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο είδος με απέχθεια και περιφρόνηση, θεωρώντας το στην καλύτερη περίπτωση ως υποδεέστερη φυλή σκλάβων ή στην χειρότερη απλά ως τροφή ή φυσικό πόρο προς εκμετάλλευση. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων εξαναγκάστηκαν να έχουν επαφές μαζί τους, πολλά υποείδη ερπετοειδών μοιάζουν πραγματικά σαν να ξεπήδησαν από κάποιο φρικτό όνειρο.


   

  Αρχαία αντικείμενα από τον πολιτισμό Moche στο Περού. Χωρίς να αφήνουν

πολλά για την φαντασία, απεικονίζουν άγριες ερπετοειδείς οντότητες με

στόματα γεμάτα με μυτερά δόντια, που κρατούν μια λάμα στο ένα χέρι

 και ένα κομμένο ανθρώπινο κεφάλι στο άλλο.

 

Στις εικόνες κάτω η θεότητα των Αζτέκων Quetzalcoatl, το Φτερωτό Φίδι:

Η θεότητα των Αζτέκων Quetzalcoatl, το Φτερωτό Φίδι με τα προφανή

ερπετοειδή χαρακτηριστικά, που στην εικόνα πιο πάνω εμφανίζεται να

καταβροχθίζει έναν άνθρωπο, διακοσμούσε τους αιματοβαμμένους

 ναούς/πυραμίδες τους στο αρχαίο Μεξικό, όπου τελούνταν φρικτές

ανθρωποθυσίες με ανθρώπινα θύματα που έφταναν τις δεκάδες

 χιλιάδες σε κάποιες τελετές.

Οι άγριοι ερπετοειδείς "θεοί" απαιτούσαν τεράστια πλήθη ανθρώπινων θυμάτων

που τους παρείχαν πρόθυμα οι Αζτέκοι για να κατευνάσουν την ακόρεστη πείνα

των "θεών" τους για ανθρώπινο πόνο, φρίκη,  φόβο και μαρτυρικό θάνατο.

Στην εικόνα πάνω μια αποτρόπαια σκηνή τελετουργικού κανιβαλισμού:

Αζτέκοι τρώνε τα ανθρώπινα μέλη των θυσιασμένων θυμάτων υπό το βλέμμα

του αιμοσταγούς γαμψόνυχου ερπετόμορφου "θεού" τους.

 

Άγαλμα του ερπετοειδούς κροκοδείλιου θεού Sobek, καθισμένου στα δεξιά του θρόνου δίπλα στον Φαραώ Amenhotep III στο μουσείο του Luxor στην Αίγυπτο, που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την επιρροή του "θεού" στον νεαρό ηγεμόνα.

 

Στην εικόνα επάνω: Nagas φυλάσσουν την κλίμακα που οδηγεί σε μια στούπα στην βόρεια Ταϋλάνδη.

Naga: λέξη για μια θεότητα ή ένα είδος όντων ή πλασμάτων, που παίρνουν τη μορφή ενός μεγάλου ερπετού. Σε πολλές ασιατικές χώρες, η έννοια naga έχει συγχωνευθεί με τις τοπικές παραδόσεις των μεγάλων και σοφών φιδιών ή δράκων. Στο μεγάλο ινδικό έποςMahabharata, η απεικόνιση των Nagas τείνει προς το αρνητικό. Το έπος τις αποκαλεί«διώκτες όλων των πλασμάτων» και παρουσιάζει συχνά τις Nagas να εμφανίζουν ένα μίγμα ανθρώπινων και ερπετοειδών χαρακτηριστικών. Μερικές φορές παρουσιάζονται να εμφανίζουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά κάποια στιγμή, ενώ έχουν ερπετοειδή χαρακτηριστικά κάποια άλλη στιγμή (shape-shifting: αλλαγή της μορφής).

 

Στις εικόνες κάτω: Nagas στα ανάκτορα στην Ανγκόρ Βατ στην Καμπότζη και Nagas στο Bhudda Park στην Ινδία

 

Η αρχαία Μεσοποταμία (Σουμερία) ήταν το λίκνο του παλαιότερου γνωστού πολιτισμού της ανθρωπότητας: των Σουμέριων. Ο πολιτισμός τους αναπτύχθηκε εκεί που βρίσκεται το σημερινό Ιράκ από το 5.000 π.Χ. Οι θρύλοι στα σφηνοειδή γραπτά αυτών των αρχαίων ανθρώπων μιλούν για μια φυλή γιγάντων που περιπλανήθηκε κάποτε στη γη. Οι Σουμέριοι πίστευαν ότι ήταν μια φυλή εξωγήινων από τον πλανήτη Nibiru και τους έδωσαν την ονομασία Anunnaki. (= "Εκείνοι που από τον ουρανό ήρθαν στη γη"). Οι Σουμέριοι θεωρούσαν ότι οι Anunaki ήταν πολύ ανώτερη, προηγμένη φυλή που χρησιμοποιώντας αυτό που σήμερα ονομάζουμε γενετική μηχανική δημιούργησαν - συνδυάζοντας το δικό τους DNA με το DNA του Homo erectus (του προϊστορικού ανθρώπου) - τον Homo sapiens, δηλαδή το ανθρώπινο είδος και εδραίωσαν τα πρώτα βήματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Η αρχική πρόθεση των Anunnaki ήταν να χρησιμοποιήσουν το ανθρώπινο είδος που δημιούργησαν σαν μια φυλή σκλάβων. Οι Anunnaki απεικονίζονται στις παρακάτω εικόνες από τοιχογραφίες σαν όντα με έντονα ερπετοειδή χαρακτηριστικά.

Στις παρακάτω εικόνες φαίνονται σουμεριακά ειδώλια από την περίοδο Ubaid του πολιτισμού των Σουμερίων (5300 - 4100 π.Χ.): Αυτά τα πήλινα ειδώλια με τα ερπετοειδή κεφάλια βρέθηκαν σε μεγάλους αριθμούς κοντά σε τάφους από τον Sir Leonard Woolley που έκανε ανασκαφές τη δεκαετία του 1920 σε περιοχές του κάτω Ιράκ. Μυστήριο καλύπτει τον σκοπό αυτών των αγαλματιδίων με τα χαρακτηριστικά ερπετών, τα οποία παριστάνουν άνδρες, γυναίκες και "μητέρες" που κρατάνε στην αγκαλιά τους ερπετοειδή μωρά.

(Κάτω) Αλλόκοτα αγαλματικά συμπλέγματα σε πάρκο στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας Όσλο που απεικονίζουν παρασιτικά ερπετοειδή όντα να επιδίδονται σε θανάσιμο εναγκαλισμό ανθρώπινων μορφών. (βίντεο 1.30 λεπτό και μετα).

 

                                

ΠΗΓΗ: