Οι δράκοντες της σοφίας

Αναρίθμητοι μύθοι σε όλο τον κόσμο συσχετίζουν τον δράκοντα-φίδι με κάθε ζωτικό και ιερό στοιχείο της ανθρώπινης ζωής.

ΟΤΑΝ οι αρχαίοι μας πρόγονοι είδαν το φίδι να βγαίνει από το φλοιό του παλιού του δέρματος σαν να ξαναγεννιέται, ίσως το άκουσαν να ψιθυρίζει: «Κοιτάξτε τον κύκλο της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης. Όπως ο χρόνος κυλάει από το χειμώνα στην άνοιξη, έτσι κι εγώ ανανεώνομαι· έτσι κι εσείς μπορείτε να εγκαταλείψετε το κέλυφος του σώματός σας και να αναγεννηθείτε».

Καθώς το είδαν να σέρνεται μέσα στο γρασίδι, τους είπε: «Εγώ είμαι αυτό που δεν είναι ούτε δεξιό ούτε αριστερό, ούτε καλό ούτε κακό, αλλά δύο σε ένα».


. 

Η μινωική θεά των φιδιών, 1600 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Και όταν άρχισαν να εξερευνούν τα μυστικά του δηλητηρίου του, τις ζωογόνες και θανατηφόρες ιδιότητές του, τους εξήγησε: «Μέσα μου υπάρχει αυτό που φέρνει τη ζωή και αυτό που καλεί το θάνατο· και αυτά δεν είναι χωριστά, αλλά ένα».

Μέσω του διαλογισμού μπορούμε να ανακαλύψουμε τη σχέση μας με το φίδι. Αυτό το πλάσμα, που κινείται κυματοειδώς, έχει μέσα στο σώμα του τον παλμό αντίθετων πολικοτήτων που αποτελούν την πηγή όλης της δημιουργίας.

Αν σκεφτούμε τον κεντρικό ρόλο που παίζει το φίδι και το κυματοειδές σχήμα σε τόσες πολλές πνευματικές παραδόσεις, δεν είναι παράξενο που βρίσκουμε ότι άνθρωποι από όλα τα μέρη του κόσμου έχουν παίξει με τα φιδίσια κύματα του δικού τους σώματος και έχουν ενθουσιαστεί από την ικανότητα που έχει η κυματοειδής κίνηση να γοητεύει και να εναρμονίζει την ψυχή. Στις κυματιστές, τρεμουλιαστές, ρυθμικές κινήσεις του σώματος ανακάλυψαν έναν φυσικό εσωτερικό δρόμο προς την έκσταση.

Ταξίδι εκτός συνόρων
Όταν μπαίνουμε στο ρευστό, ελικοειδές βασίλειο των στροβιλιζόμενων ενεργειακών ρευμάτων, ο λογικός νους χάνει τον έλεγχο. Είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί σύνεση, θάρρος, επιδεξιότητα και ευλάβεια. Κάθε συνάντηση με τις ελικοειδείς ενέργειες είναι ένα βήμα σε μια άγνωστη περιοχή έξω από τη δικαιοδοσία του εγώ, ένα ταξίδι που ξεπερνάει τα σύνορα που υπάρχουν ανάμεσα στην καθημερινή πραγματικότητα και το υπερπέραν.

Σε πολλές κοινωνίες, αυτό το πέρασμα γινόταν με την καθοδήγηση ενός Σαμάνου που ήξερε το δρόμο. Ο ιερός χορός και η κίνηση είναι από τις αρχαιότερες και ισχυρότερες σαμανιστικές πρακτικές που οδηγούν στο να αφήσουμε το βασίλειο της καθημερινής συνειδητότητας και να περάσουμε στην περιοχή του φιδιού.

Οι ελικοειδείς κινήσεις του σώματος δεν είναι ποτέ γραμμικές και απαιτούν την περίπλοκη αλληλεπίδραση εκατοντάδων μυών. Με κανένα τρόπο ο νους δεν μπορεί να συλλάβει αυτή την περιπλοκότητα και ταχύτητα. Εντελώς παράδοξα όμως αυτές οι κινήσεις δεν δίνουν την αίσθηση ότι είναι περίπλοκες. Αντίθετα φαίνονται φυσικές και ευχάριστες.

Τέτοιες κυματοειδείς κινήσεις εμφανίζονται αυθόρμητα στο χορό, όταν είμαστε χαλαρωμένοι, ήσυχοι και σε αρμονία με την αθωότητα του σώματός μας. Από το περπάτημα έως τον έρωτα και τη γέννηση ενός μωρού, όλες οι αληθινά αρχέγονες κινήσεις του σώματος είναι κυματοειδείς.
Όταν χορεύουμε στον ρυθμό τους είναι σαν να αγγίζουμε τη βαθύτερη σοφία του σώματος.
Αυτοί οι ρυθμικοί κυματισμοί, παρέχουν την ουσιαστική προϋπόθεση για να νιώσει κανείς άνετα με το σώμα του· είναι η πρωταρχική μας σύνδεση με την αρμονία του σύμπαντος. Ηρεμούν το ασυνείδητο, όπως η ταλάντευση της κούνιας ηρεμεί ένα βρέφος.

Αν χάσει κανείς αυτές τις αρχέγονες κυματοειδείς κινήσεις είναι σαν να αποξενώνεται από το ίδιο του το σώμα. Δυστυχώς, οι γνώσεις για το σώμα ούτε διδάσκονται, αλλά ούτε και εκτιμούνται στο εκπαιδευτικό σύστημα της Δύσης. Αυτό είναι το πρόβλημα σε πολλά μαθήματα χορού: αυτοί που έχουν αποκοπεί από τις αρχέγονες κυματοειδείς κινήσεις του σώματός τους –και αυτοί είναι μάλλον η πλειοψηφία– παλεύουν να μάθουν όλα τα είδη των περίπλοκων κινήσεων, αλλά δεν έχουν μάθει ποτέ τους πιο βασικούς τρόπους να κινούνται σε αρμονία με τα κύματα του σώματός τους.

Οι πιο καλλιεργημένοι άνθρωποι είναι συχνά εκείνοι που δεν έχουν καμιά επαφή με την εσωτερική του ταλάντωση· οι εξειδικευμένες, γραμμικές νοητικές τους ικανότητες δεν έχουν καμιά αξία εδώ. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά αγχώνονται και παρατούν τον χορό.
Αλλά μπορεί κανείς να ξαναθυμηθεί τις ξεχασμένες από καιρό κυματοειδείς κινήσεις μέσω μιας υπομονετικής άσκησης απλών, επαναλαμβανόμενων κινήσεων. Όταν εναρμονίζεται κανείς με το σώμα του, υπάρχει μια μεγάλη αίσθηση ανακούφισης. Το σώμα, τα συναισθήματα, ο νους και το πνεύμα ηρεμούν και εξισορροπούνται.

Το φίδι είναι ένα από τα παλαιότερα πλάσματα πάνω στη Γη, αλλά πολύ πιο αρχαία από αυτό είναι η κυματοειδής κίνηση που αποτελεί έναν ζωντανό σύνδεσμο με την αρχή του χρόνου.

Μινωίτισσες σε κίνηση χορού. Τοιχογραφία του 1500 π.Χ. από τα ανάκτορα της Κνωσού.

Ο χορός των κυμάτων 
Το αρχαίο κινέζικο κείμενο Τάο Τε Τζινγκ λέει: «Το Τάο δημιούργησε το ένα. Το ένα δημιούργησε τα δύο. Τα δύο δημιούργησαν τα τρία. Και τα τρία δημιούργησαν μυριάδες πράγματα». Η δημιουργία είναι κίνηση: καθώς το ένα διαιρείται σε δύο, ένας εναλλασσόμενος αριθμός αρχίζει να πάλλεται ανάμεσα στις δύο πολικότητες, παρακινώντας τη δημιουργία της πρώτης κυματοειδούς κίνησης. Αυτό το πρωτογενές κύμα εκδηλώνεται σαν ήχος, φως, ρυθμός και ύλη. Όταν αναπτύσσουμε τη συνείδηση, εμφανίζεται με τη μορφή ενός φιδιού. Γιατί τι άλλο είναι το φίδι παρά μια παλλόμενη κυματοειδής κίνηση;

Στην ιστορία της εξέλιξης το φίδι είναι ένα από τα παλαιότερα πλάσματα πάνω στη Γη, αλλά πολύ πιο αρχαία από αυτό είναι η κυματοειδής κίνηση που αποτελεί ένα ζωντανό σύνδεσμο με την αρχή του χρόνου και με ό,τι είναι πρωταρχικό, αρχέγονο και ασύλληπτα αρχαίο μέσα μας.
Κύματα σχηματίζονται στο παιχνίδι του ανέμου, του νερού και της άμμου, στον αργό χορό των βουνών, στα λιβάδια που κυματίζουν στην αύρα. Αν και σε υψηλότερες μορφές εξέλιξης το αρχέγονο κύμα μπορεί να κρύβεται πίσω από πολύ πιο περίπλοκες κινήσεις, δεν παύει να παραμένει το βασικό πλαίσιο κάθε κινούμενης ενέργειας. Προσέξτε πώς χοροπηδάει ένας σκίουρος. Είναι ολόκληρος ένα κύμα, από τη μύτη έως την ουρά. Παρατηρήστε τα άλματα του ελαφιού, το κυματιστό σώμα των ψαριών, την ευέλικτη λεοπάρδαλη όταν παραμονεύει τη λεία της και θα δείτε την κυματοειδή κίνηση.

Πού εντοπίζεται η κυματοειδής κίνηση στους ανθρώπους; Κατά κύριο λόγο στη σπονδυλική στήλη, η οποία, όταν τη δούμε από το πλάι, μοιάζει με φίδι και κινείται σαν φίδι. Επιπλέον, προΐσταται σε ολόκληρο το αθέατο μέρος του σώματος, κυβερνώντας πολλές από τις ακούσιες λειτουργίες μας: την κατάποση της τροφής, την κυκλοφορία του αίματος, την περισταλτική κίνηση των εντέρων, τον οργασμό και τις σχεδόν ανεπαίσθητες κινήσεις των μυικών ιστών.

Το φίδι συμβολίζει ακριβώς αυτό – κινείται κάτω από την επιφάνεια και είναι κρυμμένο από το φως της συνείδησης. Με τον χορευτικό διαλογισμό, μπορούμε να ευθυγραμμιστούμε με τη δύναμή του, χρησιμοποιώντας τη δυαδικότητα σαν πύλη που θα μας οδηγήσει στη συνειδητοποίηση της ταυτότητάς μας.

Στον ιερό χορό, το φίδι εκφράζεται και τιμάται συνειδητά. Όλα τα μέρη του σώματος ενώνονται σε μια ευέλικτη, αισθησιακή ροή χάρης και δύναμης, ευθυγραμμίζοντας και εναρμονίζοντας τις εκούσιες και ακούσιες λειτουργίες του σώματος. Και επειδή οι ακούσιες κινήσεις του σώματος είναι το φυσικό επακόλουθο του ασυνείδητου, καθώς δουλεύουμε με τις κυματοειδείς κινήσεις, ευθυγραμμίζουμε τον συνειδητό νου μας με τις ασυνείδητες ψυχικές μας δυνάμεις. Αυτή η ευθυγράμμιση, όταν είναι βαθιά και ολοκληρωμένη, αλλάζει την κατάσταση συνειδητότητας, προκαλώντας βαθιά έκσταση.

Το φίδι και η Γαία
Ο Ράιαν Άισλερ, στο βιβλίο του “Το Δισκοπότηρο και το Ξίφος”, λέει ότι η βιβλική ιστορία σχετικά με τον Κήπο της Εδέμ προέρχεται από παλαιότερους μύθους, στους οποίους η μεγάλη Μητέρα Θεά, η Γαία, εμφανίζεται με τη μορφή φιδιού ή δράκοντα. Δικός της είναι ο Κήπος, δικό της και το δέντρο, που είναι γνωστό σαν Δέντρο της Ζωής (δεξιά). Οι γνώσεις που προσφέρει στον μύστη δεν είναι μόνο γνώσεις για το καλό και το κακό. Είναι όλες οι δυαδικότητες που καθορίζουν την ύπαρξη.

Πραγματικά, πολλές από τις ιστορίες που υπάρχουν για την πτώση ενός κακού Δράκου ίσως να έχουν βάσιμα ιστορικά σημεία αναφοράς στην πτώση της μητριαρχίας. Επειδή ο Δράκος είχε ταυτιστεί με την Μητέρα Θεά, η ανακοίνωση ότι αυτό το θανάσιμο πλάσμα του κακού πέθανε, ίσως αντανακλά την άποψη των πατριαρχικών ηγετών ότι η δική τους ανάληψη της εξουσίας είναι μια νίκη του καλού πάνω στο κακό. Στην πραγματικότητα, σημαδεύει επίσης το τραγικό ξερίζωμα των εννοιών της ολότητας και της δυαδικότητας από τη Δυτική συνειδητότητα.

Με την επικράτηση ενός ουράνιου, υπέρτατου θεού, απορρίφθηκε η σοφία της δέσμιας στη Γη φιδίσιας θεότητας και απαρνηθήκαμε την ανδρόγυνη φύση του φιδιού για χάρη του αποκλειστικού συσχετισμού με το θηλυκό. Έχοντας καταραστεί το φίδι, οι άνθρωποι αποκόπηκαν και από τη δική του φιδίσια δύναμη.

Στη Δύση, όλες οι φιδίσιες κινήσεις του σώματος έχουν συνδεθεί με την ανήθικη και ακόλαστη φύση της γυναίκας. Σήμερα οι φιδίσιες κινήσεις ακόμη θεωρούνται κυρίως θηλυκές και για έναν άντρα θηλυπρεπείς. Αυτή η παρεξήγηση της φιδίσιας ενέργειας είναι ιδιαίτερα προφανής στην ιστορία του χορού της κοιλιάς, που ενώ πρωταρχικά αποτελούσε μια μορφή ιερού διαλογισμού στη Μέση Ανατολή, τώρα έχει υποβιβαστεί σε μια μορφή σεξουαλικής διασκέδασης.
Αν και πολλοί γνωστοί χορευτές της κοιλιάς του παρελθόντος και του παρόντος ήταν άντρες, ο Δυτικός πολιτισμός αποθαρρύνει του άντρες από το να κινούνται και να σκέφτονται με τέτοιους μη ευθείς, κυματοειδείς τρόπους.

Η οφιοειδής Κουνταλίνι είναι η βασίλισσα και ο αρχιτέκτονας του ζωντανού οργανισμού, που έχει τη δύναμη να τον πλάσει, να τον μεταμορφώσει ή ακόμη και να τον καταστρέψει αν θέλει. 

Δήμητρα, η θεά της συγκομιδής, κρατώντας σίτους και φίδια. Τερακότα του τρίτου π.Χ. αιώνα, Μεγάλη Ελλάδα.

Η Ωραία Κοιμωμένη
Ο ινδικός μυστικισμός διδάσκει ότι η ίδια μας η ζωή εξαρτάται από την παρουσία της φιδίσιας ενέργειας μέσα στο σώμα μας, η οποία ονομάζεται Κουνταλίνι (η Συσπειρωμένη). Ένα από τα παλιότερα σωζόμενα έργα της τέχνης της Ινδίας (χρονολογία 2000 π.Χ.) δείχνει δύο διαλογιζόμενους που στηρίζουν την πλάτη τους πάνω σε δύο γιγάντιους δράκοντες. Ανάμεσα στις φιδίσιες ενέργειες του σώματος, η Κουνταλίνι είναι η πρωταγωνίστρια: αισθησιακή, συνταρακτική και τριγυρισμένη από μια αύρα μυστηρίου και κινδύνου.

Η Κουνταλίνι θεωρείται ότι είναι η μικροκοσμική εκδήλωση της Θεάς μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Βρίσκεται κοιμισμένη στη βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι να αφυπνιστεί, οπότε κινείται ανοδικά στη σπονδυλική στήλη για να ενωθεί με τον Σιβά, την αρσενική όψη της συνείδησης που βρίσκεται στην κορυφή της κεφαλής.

Πολλοί δάσκαλοι της Ανατολής πιστεύουν ότι το ξύπνημα της Κουνταλίνι μέσα στο ανθρώπινο σώμα αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για την φώτιση του ανθρώπου. Όπως η βασιλική κόμπρα με την οποία ταυτίζεται, η Κουνταλίνι είναι και μεγαλοπρεπής και θανατηφόρα και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με μέγιστο σεβασμό και προσοχή. Ο γιόγκι Γκόπι Κρίσνα έχει γράψει μια επιβλητική αναφορά για την εμπειρία του με την απρόσεχτα αφυπνισμένη Κουνταλίνι, της οποίας η τρομερή δύναμη, όπως ο αιφνίδιος κεραυνός, σχεδόν κατέστρεψε τη ζωή του, καίγοντας το σώμα του.

Προφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις εμπειρίες που προκαλεί η απότομα αφυπνισμένη Κουνταλίνι, η οποία μπορεί να τρομοκρατήσει και να τυφλώσει τον λάτρη της με τη δύναμή της και στις εμπειρίες που προκαλούνται από την ομαλή κίνηση προς την αρμονία με τις φιδίσιες ενέργειες του σώματος.

Όλες οι κυματοειδείς κινήσεις του σώματος είναι εκδηλώσεις της Κουνταλίνι (δεξιά). Αλλά η διαφορά ανάμεσα σε αυτές και την κλασική εμπειρία της Κουνταλίνι είναι τόσο μεγάλη, όσο η διαφορά ανάμεσα στην τάση του ηλεκτρικού ρεύματος που φωτίζει μια λάμπα και την γιγάντια δύναμη μιας αστραπής. Η αφύπνιση της Κουνταλίνι συνοδεύεται συχνά από βίαια συμπτώματα πόνου, αναλαμπών, αϋπνίας κτλ. Δυστυχώς, στη Δύση όσοι υφίστανται μια τέτοια εμπειρία εισάγονται σε φρενοκομεία ή τους χορηγούνται ηρεμιστικά, επειδή οι περισσότεροι γιατροί δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτές τις διαδικασίες.

Όπως η αστραπή, έτσι και η Κουνταλίνι είναι το ίδιο επικίνδυνη. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τα λόγια του Γκόπι Κρίσνα, «είναι η βασίλισσα και ο αρχιτέκτονας του ζωντανού οργανισμού, που έχει τη δύναμη να τον πλάσει, να τον μεταμορφώσει ή ακόμη και να τον καταστρέψει αν θέλει».
Γι’ αυτό το λόγο, τα μονοπάτια της πνευματικής άσκησης που στοχεύουν στην ηθελημένη αφύπνιση της Κουνταλίνι είναι από τα πιο επικίνδυνα και απαιτούν τον υψηλότερο βαθμό ικανότητας, καθαρότητας και δέσμευσης τόσο από τον δάσκαλο όσο και από τον μαθητή. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το σώμα είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό σύστημα και η Κουνταλίνι –ως η δύναμη που κυβερνά το ρεύμα του– είναι πανταχού παρούσα. Το να μιλάμε για μια εμπειρία που προκλήθηκε από την Κουνταλίνι είναι κατά κάποιο τρόπο παραπλανητικό, αφού όλη μας η ζωή είναι μια τέτοια εμπειρία.

Η Κουνταλίνι εκφράζεται και μέσα από τη σεξουαλικότητα. Είναι η δύναμη που προκαλεί οράματα και άλλες ψυχικές εμπειρίες, κάνει το σώμα του διαλογιζόμενου να τρέμει, να νιώθει έκσταση ή να χορεύει με τρόπους που ο συνειδητός νους δεν θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει. Η Κουνταλίνι είναι ακόμη η πηγή της δύναμης που ρέει μέσα από τα χέρια ενός θεραπευτή.
Όπως ο ηλεκτρισμός, είναι φοβερή μόνο όταν κυριεύει το σώμα κι ακόμη και τότε, αν επιτρέψουμε στη διαδικασία να ολοκληρωθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις θα αποκαλυφθεί ότι είναι μια μύηση σε ανώτερο επίπεδο συνείδησης.

Απορρίπτοντας τη σύνδεσή του με τη φιδίσια ενέργεια, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αποξενωθεί τόσο από τη φύση, όσο και από τις βαθύτερες δυνάμεις του ίδιου του του σώματος. 

Η φιδίσια ενέργεια της φύσης και του ανθρώπου απεικονίζεται στο περίφημο κηρύκειο του Ερμή.

Στην πηγή της αιώνιας νεότητας
Όταν η κυματοειδής ενέργεια ρέει ακούσια μέσα από το δέρμα και τους μύες, αντιλαμβανόμαστε τις παρορμήσεις που ξεσηκώνονται από βαθιά μέσα μας, τις οποίες δεν μπορούμε νε ελέγξουμε. Πρέπει να καλωσορίζουμε τέτοιες ακούσιες δονήσεις σαν συμπτώματα του ασυνείδητου που οργανώνει την ίδια του τη θεραπεία. Διεισδύουν στα βαθύτερα στρώματα του σώματος, χαλαρώνοντας ρυθμικά ό,τι είναι δύσκαμπτο και απολιθωμένο, ό,τι είναι φυλακισμένο και καταπιεσμένο, ανοίγοντας και εξισορροπώντας τις ενεργειακές διόδους του σώματος.
Η ασθένεια είναι μια διατάραξη της ενέργειας του σώματος. Ορισμένες μορφές των προσανατολιζόμενων στο σώμα θεραπειών, όπως είναι η βιοενέργεια, χρησιμοποιούν ειδικές ασκήσεις για να ενθαρρύνουν τις ακούσιες κυματοειδείς κινήσεις. Όσο μικρότερες και γρηγορότερες είναι οι δονήσεις, τόσο βαθύτερα μπορούν να διεισδύσουν και τόσο μεγαλύτερη είναι η θεραπευτικής τους ικανότητα.

Όπως τονίζει η Κέι Χόφμαν, συγγραφέας του βιβλίου “Χορός, Έκσταση και Μεταμόρφωση”, «ένα από τα λατινικά ονόματα για τον Θεό είναι η λέξη tremendum. Αυτό το τρέμουλο, όμως, δεν πρέπει να το συνδέουμε με το φόβο. Έχω συχνά νιώσει ένα τέτοιο τρέμουλο, όταν ανοίγω την ύπαρξή μου πλήρως στην παρουσία του πνεύματος. Φαντάζομαι ότι καθώς η ανώτερη ενέργεια μπαίνει μέσα στο σώμα μας, ευθυγραμμίζει ξανά τα μόρια και τα κύτταρα μέσα από τα οποία περνάει».

Η απροθυμία να αφήσουμε τις ακούσιες κινήσεις του σώματος να μας μεταμορφώσουν, συνδέεται συχνά με την ψυχολογική δυσκαμψία και τον φόβο να αφεθούμε. Έτσι, το αν θα αντιδράσουμε με φόβο ή με ευχαρίστηση, καθώς η θεά ανυψώνεται από τη βάση της σπονδυλικής στήλης, εξαρτάται από τη σχέση μας με το υποσυνείδητο.

Οποιαδήποτε μορφή ακούσιας κίνησης μπορεί να είναι μια τρομακτική εμπειρία όταν η δομή του εγώ είναι είτε πολύ αδύναμη και σε κίνδυνο αποσύνθεσης ή, όπως συμβαίνει πιο συχνά, παρά πολύ φοβισμένη και ελεγχόμενη. Κατά τη διάρκεια αυτού του είδους διαλογισμού, νιώθετε το σώμα σας να παίρνει τον έλεγχο και να κινείται ανεξάρτητα από τη συνειδητή θέλησή σας.

Τα χέρια σας θα κινούνται με συγκεκριμένες ιερές χειρονομίες (μούντρα) που δεν θα σας είναι οικείες. Μερικοί άνθρωπου αρχίζουν να τρέμουν, να τραγουδούν ή να ψάλλουν. Μια γυναίκα, για παράδειγμα, βρέθηκε να κάθεται στην κλασική ινδική στάση της σκοτεινής θεάς Κάλι. Δεν είχε ακούσει ποτέ για τη θεά Κάλι και έτσι φοβήθηκε πολύ από αυτή την εμπειρία.

Αλλά τέτοια φαινόμενα δεν είναι λόγος ανησυχίας. Υποχωρούν από μόνα τους μετά από λίγο καιρό και ο μόνος πιθανός κίνδυνος προέρχεται από τις προσπάθειες των καλοπροαίρετων θεατών να βγάλουν βίαια και απότομα το άτομο από τη βαθιά έκσταση στην οποία βρίσκεται, δημιουργώντας του έτσι μια αίσθηση ατέλειας και αποπροσανατολισμού.

Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να οραματίζεται κανείς φίδια όταν διαλογίζεται ή μετά το διαλογισμό να τα ονειρεύεται. Η εμφάνιση επικίνδυνων και απειλητικών φιδιών στα όνειρα κάποιου δεν σημαίνει απαραίτητα κίνδυνο σεξουαλικής ανικανότητας, όπως υποθέτουν μερικοί. Είναι μάλλον πιθανότερο να σχετίζεται με την πάλη του εγώ να προσαρμοστεί στα ολοένα και υψηλότερα επίπεδα ενέργειας.

Συμφιλίωση με το φίδι
Συνοψίζοντας, η απόρριψη της σύνδεσής του με τη φιδίσια ενέργεια έχει αποξενώσει τον σύγχρονο άνθρωπο τόσο από τη φύση, όσο και από τις βαθύτερες δυνάμεις του ίδιου του του σώματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σε παλιότερους πολιτισμούς, όπως ο αρχαίος ελληνικός, η φιδίσια ενέργεια της φύσης και του ανθρώπου απεικονίζονταν στο περίφημο κηρύκειο του Ερμή.

Η σύγχρονη ιατρική το έχει σαν έμβλημά της, δίχως όμως να γνωρίζει την ερμηνεία του. Η γνώση αυτή έχει ξεχαστεί.
Ίσως βέβαια η αποξένωση από τη φύση να ήταν ένα αναγκαίο βήμα στη διαδικασία εξατομίκευσης του ανθρώπινου είδους, όπως ακριβώς ένας έφηβος επαναστατεί ενάντια στους γονείς του για να βρει το δικό του δρόμο.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του πατριαρχικού πολιτισμού είναι οι αξιοθαύμαστες τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις που έχει συσσωρεύσει, ένα επίτευγμα που προήλθε από την επιθυμία να γνωρίσουμε και να ελέγξουμε τη φιδίσια δύναμη της φύσης, αντί να ελεγχόμαστε εμείς από αυτή. Αλλά ίσως τώρα η συνείδησή μας να έχει ωριμάσει αρκετά, ώστε να μας επιτρέπει μια επανασύνδεση με τις φιδίσιες ενέργειες μέσα και γύρω μας, χωρίς να πασχίζουμε να τις ελέγξουμε.

Μόνο έτσι θα βρεθεί μια θεραπεία για τις σχέσεις ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος και τη φύση, καθώς και ανάμεσα στην αρσενική και στη θηλυκή αρχή, επιτρέποντας την επανεμφάνιση αυτού που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «μοντέλο συντροφικότητας». Αντί να σκοτώσουμε τον δράκοντα, μπορούμε να τον προσεγγίσουμε με σεβασμό, όπως κάνουν οι Ινδιάνοι Χόπι, που τον χαιρετούν σαν τον ιερό αγγελιοφόρο της Γης και συμφιλιώνονται ξανά μαζί του.

Γράφει ο Ανδρέας Τσάκαλης
youmagazine.gr
Από το thecuriosityofcat