Υβρίδια εξωγήινων – ανθρώπων: Αποδείξεις υπάρχουν

Κρανίο Starchild (παιδί των άστρων)

Ψάχνοντας στην διεθνή βιβλιογραφία για το φαινόμενο των UFOs πέσαμε σε ένα θέμα αρκετά παλιό, αλλά άγνωστο για αρκετό κόσμο στην Ελλάδα. Ένα θέμα που πάρα την σοβαρότητα του και τις μεγάλες διαστάσεις που έχει πάρει ειδικά μετά το 2011 στο εξωτερικό (εξαιτίας των αποτελεσμάτων DNA), στην χώρα μας εξακολουθούν να το κατατάσσουν στα «αζήτητα» με εξαίρεση κάποια μικρά άρθρα. Μιλάμε για το κρανίο Starchild (παιδί των άστρων), όπου η ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω  θα προσπαθήσει να επαναφέρει στο προσκήνιο, αφού αυτό το κρανίο μπορεί να αποτελεί το «Άγιο Δισκοπότηρο» στον τομέα της έρευνας για τους εξωγήινους και τα UFOs.  


Ο Lloyd Pye είναι ένας συγγραφέας, ερευνητής και λέκτορας στον τομέα της εναλλακτικής γνώσης. Με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας, γράφει και μιλάει για την προέλευση της ζωής, της ανθρώπινης προέλευσης, τα ανθρωποειδή (Bigfoot, Sasquatch κτλ.), και το έργο του Zacharia Sitchin.
Αυτή η ευρεία βάση γνώσεων τον έκανε έναν από τους κορυφαίους υποστηρικτές στον κόσμο της «Παρεμβατικής» θεωρίας της προέλευσης, η οποία έρχεται σε αντίθεση με Δαρβινισμό, Δημιουργία και Ευφυή Σχεδιασμό.

Το 1999 ο Lloyd Pye θα σχηματίσει το Starchild Project, μια άτυπη οργάνωση, με σκοπό ανεξάρτητη επιστήμονες να πραγματοποιήσουν διάφορα τεστ στο κρανίο Starchild σε πολλαπλά εργαστήρια και εμπειρογνώμονες σε Αμερική, Καναδά, Αγγλία. Τα αποτελέσματα που αποκαλύφθηκαν από την ερευνητική ομάδα απέκλεισε όλες τις γνωστές φυσικές παραμορφώσεις, και παρουσίασε στην επιστημονική κοινότητα μια γενετική που δεν είχε ξαναδεί πάνω στην Γη.
Τα ευρήματα του DNA το 2011 αναφέρουν ότι το κρανίο Starchild είναι εξαιρετική παραλλαγή των κανόνων της ανθρώπινης γενετικής. Αυτό που απομένει είναι να καθοριστεί αν αυτό σημαίνει ότι είναι «ξένη προς την κανονική ανθρώπινη γενετική εντός του πλαισίου που υπόκεινται επί του παρόντος κατανοητό», ή δεν είναι σίγουρα από το πλανήτη Γη, δηλαδή ένας εξωγήινος ή κάτι ενδιάμεσο (υβρίδιο ανθρώπου – εξωγήινου).

Επεξεργασία, μετάφραση: ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω
Έρευνα Εξωγήινης Νοήμονος Ζωής

Η ανακάλυψη του κρανίου

Η ιστορία του Starchild ξεκινά σε ένα μικρό χωριό κοντά στην περιοχή Copper Canyon στο Μεξικό. Μια περιοχή μεγάλου υψομέτρου και έρημη. Το 1930 μια έφηβη αμερικανίδα (14-15 χρόνων), μεξικανικής καταγωγής, μαζί με την οικογένεια της επέστρεψαν στο χωριό από το οποίο κατάγονταν. Όταν έφτασαν σε αυτό το μικρό χωριό είπαν σε όλα τα παιδιά τους ότι σε εκείνη την περιοχή δεν θα μπορούσαν να πάνε στις σπηλιές και τις στοές των μεταλλείων επειδή ήταν επικίνδυνο και απαγορευμένο. Το κορίτσι όμως περίεργο, αποφάσισε να εξερευνήσει. Λίγες ημέρες μετά και αρκετά μακριά από το χωριό βρήκε μια στοά μεταλλείου, πάνω στην κοίτη ενός αποξηραμένου ποταμού. Μέσα στην στοά και σε κάποια απόσταση βρήκε ένα ανθρώπινο σκελετό να κείτεται ανάσκελα. Δίπλα του υπήρχε ένας υπερυψωμένος σωρός που έμοιαζε με τάφο. Από το τάφο προεξείχε «κάτι» που εκείνη αποκάλεσε «ένα παραμορφωμένο χέρι». Αυτό το χέρι ήταν τυλιγμένο γύρω από το οστό του μπράτσου του ανθρώπου που κείτονταν πάνω στο έδαφος. (δηλ. δυο σκελετοί δίπλα, δίπλα, ο ένας σκεπασμένος με χώμα ο άλλος όχι, και πιασμένοι όπως θα λέγαμε σήμερα «αγκαζέ»). Αυτό σήμαινε ότι το άτομο που βρισκόταν στο τάφο, είχε πεθάνει και το άτομο που κείτονταν στο έδαφος το είχε θάψει. Θέλοντας να υποδηλώσει το πόσο κοντινή ήταν η σχέση τους, άφησε το χέρι να προεξέχει τυλίγοντας το γύρω από το μπράτσο της και μετά ξάπλωσε εκεί και πέθανε ή αυτοκτόνησε με κάποιο τρόπο. Εκείνο που δεν μπορούσε να γνωρίζει το κορίτσι , ήταν ότι κείτονταν εκεί για 900 χρόνια!



Το Copper Canyon (Barranca del Cobre) είναι στην Πολιτεία της Chihuahua στο Μεξικό. Είναι ένα δίκτυο 20 φαραγγιών και αρκετές φορές μεγαλύτερο από το Grand Canyon της Αριζόνα. Σε αυτή την περιοχή μπορείτε να απολαύσετε μερικά από τα πιο τραχιά και εκπληκτικά φυσικά τοπία του Μεξικού. Το φαράγγι αποτελεί παραδοσιακά την πατρίδα των ιθαγενών Raramuri (Tarahumara) και ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO

Το κορίτσι ξέθαψε ολόκληρο τον σκελετό ο οποίος ήταν παραμορφωμένος όπως και το χέρι, και εμφανώς πιο μικρόσωμος σε σχέση με τον άλλον σκελετό. Εφόσον υπήρχαν όλα τα οστά αποφάσισε να πάρει τους σκελετούς και θα προσπαθούσε να τους μεταφέρει κρυφά πίσω στις Η.Π.Α. Αποφάσισε να τους κρύψει κάπου κοντά στο χωριό, σε μια ρεματιά που κατέβαινε από την κοίτη ενός χείμαρρου αποξηραμένου. Εκεί βρήκε ένα δέντρο που είχε μια φυσική κρυψώνα από κάτω, όπου έκρυψε με ασφάλεια όλα τα οστά. Εκείνη την νύχτα ξεκίνησε μια καταιγίδα με καταρρακτώδεις βροχές που διήρκεσε δυο νύχτες. Η ροή του νερού είχε παρασύρει όλα τα οστά και το κορίτσι  περπατώντας προς την κοίτη βρήκε μερικούς θάμνους στο πλάι στους οποίους είχαν σκαλώσει και τα δυο κρανία, καθώς και το πάνω μέρος της άνω γνάθου του παραμορφωμένου κρανίου. Το ανθρώπινο κρανίο είχε χάσει ένα από τα ζυγωματικά τόξα του, ενώ το παραμορφωμένο κρανίο είχε χάσει το κάτω μέρος του προσώπου του ολότελα καθώς και τα δυο ζυγωματικά τόξα του, και ένα μέρος κάτω από το λαιμό που αποκαλείται βασική μοίρα του ινιακού οστού.
Την δεκαετία του 90’ ανακάλυψε ότι πάσχει από μια ανίατη ασθένεια και επρόκειτο να πεθάνει. Έτσι αποφάσισε να βρει ένα νέο σπίτι για τα «αναμνηστικά της». Το ζευγάρι το οποίο πήρε τα κρανία τα τοποθέτησε στο γκαράζ για 5 χρόνια μέσα σε ένα χαρτόκουτο. Η συνύπαρξη όμως με την φύση αυτών των «αναμνηστικών» δεν ήταν εύκολη μέχρι που γνώρισαν ένα ζευγάρι. Τον Ray και την Melanie Young.

Ray και Melanie Young


Η Melanie ήταν για 15 χρόνια νοσοκόμα στην φροντίδα νεογνών και είχε αντιμετωπίσει πολλές ανθρώπινες συγγενείς παραμορφώσεις. Καμιά όμως από τις ανθρώπινες συγγενείς παραμορφώσεις όπως εκείνη τις αντιλαμβανόταν δεν εμφανίζονταν στο ασυνήθιστο κρανίο. Όταν το έπιασε στα χέρια της μπορούσε να καταλάβει αμέσως ότι ήταν υπερβολικά ελαφρύ. Αντιλήφτηκε ότι τα τμήματα του ήταν πολύ διαφορετικά από ένα φυσιολογικό ανθρώπινο κρανίο, ακόμα και από ένα παραμορφωμένο κρανίο. Κάτι άλλο όμως ήταν αυτό που της τράβηξε την προσοχή. Η κανονική ανθρώπινη γενετική παραμόρφωση είναι κάθε άλλο παρά συμμετρική. Αυτό το κρανίο ήταν πιο συμμετρικό από ένα τυπικό ανθρώπινο κρανίο και έτσι της γεννήθηκαν βάσιμες υποψίες ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο.
Η Melanie και ο Ray  ήταν μέλη του παραρτήματος της MUFON του El Paso και ήξεραν πολλά για τους εξωγήινους και πως υποτίθεται ότι μοιάζουν. Έτσι ήξεραν ότι το κρανίο μοιάζει πολύ σαν να ήταν το κρανίο ενός Γκρίζου, επειδή έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός Γκρίζου, συμπεριλαμβανομένης μιας αυλάκωσης στην κορυφή του κεφαλιού που οι άνθρωποι δεν έχουν. Οι άνθρωποι έχουν στρογγυλό κρανίο ενώ οι Γκρίζοι αναφέρεται ότι έχουν ένα πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς, με κάποια αυλάκωση στην κορυφή.




Βασικές διαφορές ανάμεσα στο κρανίο Starchild και ένα φυσιολογικό ανθρώπινο κρανίο

πηγή: το e-book του Lloyd Pye,
Τα ουσιώδη για το Starchild, σε μορφή e-book
STARCHILD SKULL ESSENTIALS eBOOK


Όγκος εγκεφάλου

Αν και έχουν διαφορετικό σχήμα τα δυο κρανία είναι γενικά το ίδιο μέγεθος. Ωστόσο, εμφανίζουν μια εκπληκτική διαφορά στον όγκο του εγκεφάλου. Ο μέσος όγκος για ένα ανθρώπινο εγκέφαλο είναι 1400 κυβικά εκατοστά (cc). Ο όγκος του ανθρώπινου κρανίου είναι 1200cc, τυπικός για ένα μικρό άνθρωπο. Σε αντίθεση ο όγκος του Starchild είναι 1600cc που είναι 200cc πάνω από το μέσο όγκο του ενήλικα ανθρώπου. Ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετική ρηχότητα που είχαν οι κόγχες των ματιών, τα ελλείποντα μετωπικά ιγμόρεια, και την διόγκωση των βρεγματικών οστών, δεν μπορούσε να εξηγηθεί η διαφορά κατά 1/3 παραπάνω από τον φυσιολογικό όγκο του εγκεφάλου του ανθρώπου.


Ο εγκεφάλος ενός ανθρώπου (πράσινος κύκλος - εικόνα αριστερά) στηρίζεται στην παρεγκεφαλίδα (κόκκινος κύκλος) η οποία στηρίζεται εσωτερικά για να τον αποτρέψει από το να συμπιεστεί προς τα έξω, διαμέσω του ινιακού τρήματος (τρύπα του λαιμού). Το ασυνήθιστο σχήμα του κρανίου στο Starchild  αυξάνει σημαντικά την προς τα κάτω πίεση προς την αστήρικτη παρεγκεφαλίδα του (εάν διέθετε παρεγκεφαλίδα), επομένως ο εγκέφαλός του ίσως να ήταν φτιαγμένος από ισχυρότερο υλικό.

Διαπιστώθηκε επίσης ότι η απότομη πίσω κλίση του εγκεφάλου, πιέζοντας προς τα κάτω το ινιακό τμήμα (το άνοιγμα όπου ο νωτιαίος μυελός εισέρχεται στο κρανίο), καθιστούσε μάλλον απίθανο η παρεγκεφαλίδα να μπορούσε να βρίσκετε στην φυσιολογική θέση της στη βάση του εγκεφάλου. Εκτός από αυτή την απότομη κεκλιμένη γωνία που εμφάνιζε η εσωτερική δομή στήριξης στα οστά είχε τόσο μειωμένες διαστάσεις ώστε να είναι αναποτελεσματική ως μηχανισμός στήριξης για την παρεγκεφαλίδα. Ο ειδικός μπορούσε μόνο να συμπεράνει ότι ο εγκέφαλος του Starchild ήταν κατασκευασμένος από υλικό πυκνότερο από την ανθρώπινη φυσιολογική σύσταση του εγκεφάλου, ή δεν διέθετε παρεγκεφαλίδα σαν τις ανθρώπινες που γνωρίζουμε. Είτε το ένα είτε το άλλο συμπέρασμα ήταν αρκετό για να ενισχύσει την αυξανόμενη υποψία μου ότι το Starchild δεν ήταν απολύτως ανθρώπινο.

Κοπή του κρανίου για τεστ DΝΑ

Το 2003 τα εργαστήρια ανάκτησης αρχαίου DNA, Trace Genetics στην Καλιφόρνια αναλαμβάνουν το έργο της κοπής ενός μικρού κομματιού από τα δυο κρανία. Το σκεπτικό ήταν ότι αφού  το κρανίο ήταν θαμμένο σε μια στοά μεταλλείου για 900 χρόνια (όπως είχε δείξει νωρίτερα ο άνθρακας 14), θα πρέπει να είναι καλοδιατηρημένα επειδή μια στοά μεταλλείου είναι αποθηκευτικός χώρος με κλιματικό έλεγχο όπου διατηρεί μια σταθερή θερμοκρασία, δεν υπάρχει βροχή για να διεισδύσουν μεταλλικά στοιχεία μέσα στο οστό και δεν υπάρχει και ήλιος για να το ψήσει και να προκαλέσει αποσύνθεση. Ενώ στο ανθρώπινο κρανίο η κοπή ολοκληρώθηκε αμέσως με την χρήση ενός εργαλείου που αποκαλείται δράπανο DREMEL και όπου η λάμα αμέσως εισχώρησε μέσα στο κρανίο, όταν ήρθε η σειρά του Starchild να κοπή, η λάμα αναπηδούσε εξαιτίας της απίστευτης σκληρότητας του κρανίου. Με πολύ προσπάθεια κατάφεραν 4 τομές και μπορούσες ήδη να δεις ότι το οστό του Starchild ήταν κατά πολύ λεπτότερο. Είχε σχεδόν το μισό πάχος ή και λιγότερο από το ανθρώπινο οστό, είχε μια χαρακτηριστική ελαφρότητα και αποδεικνυόταν ότι το οστό είναι 2 ή 3 φορές πιο σκληρό, αν και λεπτότερο.


Το πάχος του κρανίου Starcild είναι μόλις το ένα τρίτο του ανθρώπινου κρανίου
 αλλά η σκληρότητά του και η ανθεκτικότητά του είναι πολλαπλάσια.

Βιοχημική σύσταση οστών

Αυτή είναι η βιοχημική σύσταση ενός τυπικού ανθρώπινου οστού. Τα επίπεδα φωσφόρου και ασβεστίου είναι υψηλά και τα επίπεδα οξυγόνου και άνθρακα είναι χαμηλά.




Αλλά στην περίπτωση του Starchild είναι πολύ διαφορετικά. Ο φώσφορος είναι χαμηλός ενώ ο άνθρακας και το οξυγόνο είναι ανεβασμένα που υποδηλώνει ότι η βιοχημική του σύσταση μοιάζει περισσότερο με το σμάλτο των δοντιών παρά φυσιολογικό οστό.




  Μάτια

Οι φυσιολογικές ανθρώπινες υποδοχές των ματιών έχουν μια εσοχή 5cm κωνικού σχήματος, με τα οπτικά νεύρα και τις οπτικές σχισμές στο εσωτερικό πίσω τεταρτημόριο του κώνου. Οι υποδοχές των ματιών του Starchild είναι ρηχές 3cm με τα οπτικά νεύρα και τις οπτικές σχισμές να μετακινούνται προς τα κάτω και μακριά προς το εσωτερικό πυθμένα. Επίσης η εσωτερική επιφάνεια των δυο υποδοχών έχουν απίστευτα λεπτές μετατοπίσεις του εδάφους που είναι αδύνατο να εξηγηθούν με οποιοδήποτε τρόπο εκτός από το γενετικό σχεδιασμό.



Αυτιά

Τα κανάλια των αυτιών στο Starchild είναι σαφώς ορατά και στις δυο πλευρές του κρανίου του. Φαίνονται φυσιολογικά σε σχήμα μέγεθος, αλλά μια πρόσφατη αξονική τομογραφία αποκάλυψε ότι είναι μεγαλύτερα και έχουν περισσότερο βάθος από το φυσιολογικό ανθρώπινο εσωτερικό των αυτιών. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν υπήρχαν εξωτερικά αυτιά και πως έμοιαζαν.

Οι άνθρωποι έχουν ένα εσωτερικό αυτί που χρησιμοποιείται για να καθορίσει τι είναι προς τα πάνω και τι προς τα κάτω, για να ισορροπήσει των εαυτό μας, και για τον εντοπισμό της αριστερά – δεξιά κίνησης. Είναι απαραίτητο για την ύπαρξη μας στην βαρύτητα αυτού του πλανήτη. Το Starchild έχει ένα τεράστιο αυτί αρκετές φορές μεγαλύτερο από εκείνο ενός ανθρώπου. Η θέση της οπής του αυτιού είναι επίσης διαφορετική στο Starchild, είναι χαμηλότερη και περισσότερο προς το μπροστινό μέρος του κρανίου. Αυτοί οι τύποι των παραμορφώσεων δεν επιδέχονται εξήγηση.




Ράμματα

Σχεδόν όλα τα παραδείγματα  της εκ γενετής δυσμορφίας παρουσιάζουν κάποιο βαθμό πρόωρης σφράγισης των κρανιακών ραφών. Όπως έδειξε σάρωση CT (αξονική τομογραφία), δεν ισχύει το ίδιο για το Starchild. Αυτό καθιστά εξαιρετικά απίθανο αν όχι πρακτικώς αδύνατο το κρανίο του Starchild  να είναι αποτέλεσμα παραμόρφωσης. Φαίνεται να έχει μεγαλώσει και να έχει πάρει το σχήμα του φυσικά.

Συμμετρία και υδροκεφαλισμός

Μερικοί άνθρωποι που είδαν το κρανίο πιστεύουν ότι είναι ένα ανθρώπινο κρανίο, κάποιου που έπασχε από υδροκεφαλισμό, μια ασθένεια από την οποία πάσχουν μερικά νεογνά και προκαλεί ένα παραμορφωμένο κρανίο. Όμως αν ήταν υδροκεφαλισμός το κρανίο θα ήταν διογκωμένο, αλλά μόνο από τη μια πλευρά ή το οπίσθιο μέρος, και δεν θα ήταν συμμετρικό όπως το Stαrchild.  Ένα υδροκέφαλο κεφάλι είναι ασυμμετρικό. Αλλά και κάτι άλλο. Σε ένα υδροκέφαλο κεφάλι τα οστά δεν θα ήταν ενωμένα, δεν θα υπήρχε κρανίο.

Ένα άλλο πρόβλημα με την απόδοση αυτών των παραμορφώσεων στον υδροκεφαλισμό είναι οι υποδοχές των ματιών. Ο υδροκεφαλισμός δεν στρεβλώνει συνήθως το σχήμα των ματιών ή την οστεώδη τροχιά. Τα παιδιά με αυτήν την διαταραχή έχουν φυσιολογικά πρόσωπα.
Το κρανίο του Starchild έχει ένα υψηλό βαθμό συμμετρίας (ομοιότητα και στις δυο πλευρές). Συνήθως κρανιακές παθολογίες θα προκαλούσαν διαφορές στο βαθμό και στις δυο πλευρές της κεφαλής, μαζί με άλλες παραμορφώσεις.



Οι μασητικοί  μύες που απλώνονται για να προσδεθεί η σιαγόνα για την μάσηση καλύπτουν αρκετά
 ευρεία περιοχή. Στο Starchild είναι κατά πολύ μειωμένη επομένως έχουμε κατά πολύ μειωμένο κατώτερο πρόσωπο



Στην ακτινολογική εξέταση to 1999 εντοπίστηκαν εσωτερικά πολλά δόντια που δεν είχαν ανατείλει πράγμα που οδήγησε τον ακτινολόγο να πει οτι κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για ένα παιδί. Έτσι προέκυψε και η ονομασία Starchild


Αυτό το δόντι από το Starchild εμφανίζει ραγίσματα - οι σκοτεινές κάθετες γραμμές στο σμάλτο (κόκκινοι κύκλοι) και σκασίματα στις κορώνες (βέλη). Κανένα παιδί δεν μπορεί να παράγει τόσο μεγάλες ροπές κατά το μάσημα. Αυτό είναι ισχυρή απόδειξη ότι τελικά το Starchild θα πρέπει να ήταν ένας ενήλικας όταν πέθανε.


Οι επιστήμονες έχουν πιεστεί σκληρά για να καταλήξουν σε οποιαδήποτε εξήγηση ως προς
 την τέλεια συμμετρία που αποκλείει να είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης παραμόρφωσης

Ανθεκτικές μικροσκοπικές ίνες

Υπάρχουν ίνες που έχουν συρραφτεί στην υφή του οστού που βρέθηκαν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, όμως κανένα κρανίο από κανένα πρωτεύων θηλαστικό που γνωρίζουμε ή κανένα οστό που να γνωρίζουμε δεν έχει αυτού του είδους τις ίνες. Φαίνεται να είναι μοναδικές στο Starchild.


Στην ανάλυση αυτής της συστάδας ινών, με το παρατσούκλι "κόμπος", δείχνει ότι παρά την εμφάνιση της δεν είναι τριχοειδή, ή οποιαδήποτε άλλο ιστό που συνήθως ανευρίσκονται στα οστά. Επειδή τίποτα σαν αυτό δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα, δεν υπάρχουν καθιερωμένα πρωτόκολλα για την ανάκτηση των ινών με αποτέλεσμα να εμποδίζετε η περαιτέρω μελέτη

Ανακατασκευή του κρανίου

Το πρόβλημα με το κρανίο Starchild  είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των χαρακτηριστικών του προσώπου λείπουν καθώς επίσης και η κάτω σιαγόνα.
Ο Robert Lindsey είναι ειδικός στην δομή των δοντιών και της σιαγόνας και εργάζεται στο Χόλιγουντ  Σκοπός του να ανακατασκευάσει το κρανίο και να υποθέσει  τι υπήρχε εκεί.
Το πρώτο βήμα του Robert είναι να ανακατασκευάσει την κάτω σιαγόνα εξ αρχής για να δώσει ένα ευρύτερο πλαίσιο στο υπόλοιπο κρανίο. Μετά θα πρέπει να επικολλήσει στο κρανίο τους δείκτες βάθους των ιστών για να προσδιορίσει σε τι πάχος θα επιθέτει τους ιστούς κάτω από το δέρμα. Στην συνέχεια θα επικολλήσει μύες και τένοντες στο κρανίο. Αφού δημιουργηθούν όλες οι σάρκες και οι ιστοί θα μπορέσει να προσθέσει και τα μάτια. Στο τέλος θα επικολλήσει δέρμα για να δώσει ένα πρόσωπο στο κρανίο.







Μετά την ανακατασκευή το κεφάλι μοιάζει αρκετά ανθρώπινο. Είναι πολύ πιθανό αυτό να αναπαριστά ένα υβρίδιο που διασταυρώθηκε με έναν άνθρωπο; Όλοι πιστεύουν ότι ένα υβρίδιο είναι ένας εξωγήινος συν ένας άνθρωπος, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί σε μερικές ιστορίες που ξέρουμε όλοι μας, οι εξωγήινοι διασταυρώνουν υβρίδια με ανθρώπους για πολλές διαδοχικές γενιές, για να δημιουργήσουν όντα που μοιάζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Μήπως λοιπόν αυτό το κρανίο είναι το υβρίδιο ενός υβριδίου, και ξανά ενός υβριδίου; Μήπως θα μπορούσε να ήταν 1/4 εξωγήινο, 1/8 εξωγήινο, 1/16 εξωγήινο, 1/32 εξωγήινο, 1/64 εξωγήινο κτλ;


DNA: τα αποτελέσματα που σοκάρουν

Το 2011 οι γενετιστές που εργάζονταν στο κρανίο Starchild ανακάλυψαν ότι το μιτοχονδριακό mtDNA (το τμήμα του DNA που πέρασε μέσω της μητέρας), ήταν ριζικά διαφορετικό από το ανθρώπινο DNA. Ο μέγιστος αριθμός μεταλλάξεων του μιτοχονδριακού mtDNA όλων των ανθρώπων είναι 120. Το κρανίο Starchild είχε μεταλλάξεις μεταξύ 800 - 1000. Το μιτοχονδριακό mtDNA δεν ήταν ανθρώπινο!

Το DNA έχει δυο τύπους: το πυρηνικό (nuDNA) και το μιτοχονδριακό (mtDNA). Το πυρηνικό nuDNA βρίσκετε στον πυρήνα ενός κυττάρου, και προέρχεται και από τους δυο γονείς. Το μιτοχονδριακό mtDNA βρίσκετε σε μικρή υπό-κυτταρική μονάδα που ονομάζονται μιτοχόνδρια και τα οποία επιπλέουν στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου. Μιτοχονδριακό mtDNA περνά σε κάθε γενιά μόνο μέσω της μητέρας.  



Το πυρηνικό nuDNA γονιδίωμα είναι το σύνολο όλων των ζευγών βάσεων (bp) που περιέχει. Τα ζεύγη βάσεων (bp) είναι τα "σκαλοπάτια" στην περίφημη διπλή έλικα ("κλίμακα") του DNA. Κάθε ανθρώπινο κύτταρο έχει μόνο έναν πυρήνα που περιέχει ένα αντίγραφο ολόκληρου του γονιδιώματος των περισσότερων από 3 δισεκατομμύρια bp, και μέχρι και χιλιάδες μιτοχόνδρια, που το καθένα περιέχει το γονιδίωμα του μιτοχονδριακού DNA με μήκος ακριβώς 16.569 bp. Τα γονιδιώματα του DNA για τους ανθρώπους του Νεάντερταλ, του Denisova (ένα νέο προανθρώπινο είδος που ανακοινώθηκε το 2010), για τους χιμπατζήδες, και τους γορίλες έχουν όλα το ίδιο κατά προσέγγιση μέγεθος. Ως εκ τούτου, φαίνεται ασφαλές να υποθέσουμε ότι τα δύο γονιδιώματα του Starchild θα έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό ζευγών βάσεων, όπως οι άνθρωποι: πυρηνικό nuDNA 3 ± δισεκατομμύρια bp, και μιτοχονδριακό mtDNA με 16.600 ± bp.





Το 2010 βρέθηκε η αλληλουχία σε δεκάδες τμήματα πυρηνικού DNA από το Starchild με μήκος συνολικά έως και περίπου 30.000bp. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να είναι σαφώς ενδεικτικό για το πώς θα είναι το σύνολο του γονιδιώματος πυρηνικού nuDNA όταν ανακτηθεί πλήρως η αλληλουχία, αλλά εφόσον είναι μόνο το 0,0001% του γονιδιώματος των 3 δισεκατομμυρίων BP, ήταν κατά πολύ λιγότερο του 1%  (30 εκατομμύρια) που απαιτούνται για να οριστικοποιηθούν οι τάσεις. Πρόσφατα ανακτήθηκε η αλληλουχία από τέσσερα τμήματα από το μιτοχονδριακό mtDNA του Starchild συνολικού μήκους 1583bp. Αυτό είναι ένα επιβλητικό 9.5% του θεωρούμενου μήκους των 16600 ± bp του μιτοχονδριακού mtDNA γονιδιώματος, και σχεδόν 10 φορές το 1% που απαιτείται για να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις.
 Έτσι δεν μπορεί να υπάρχει εύλογη αμφιβολία ότι μια απίστευτη απάντηση θα προκύψει από μια πλήρη ανάκτηση του μιτοχονδριακού mtDNA γονιδιώματος του Starchild. Υποδηλώνει επίσης ότι το κατά πολύ μεγαλύτερο πυρηνικό γονιδίωμα θα είναι ακόμα πιο απίστευτο.
Στο ανθρώπινο πυρηνικό nuDNA μόνο το 2% των 3 δισεκατομμυρίων bp λειτουργούν για να μας κρατούν ζωντανούς. Το 98% ονομάζεται “junk DNA” (σκουπίδια), επειδή δεν έχει γνωστές λειτουργίες για την διατήρηση της ζωής. Οι μεταλλάξεις στο junk τμήμα σχεδόν πάντα δεν έχουν αρνητικές συνέπειες και συσσωρεύονται εύκολα με αποτέλεσμα να υπολογίζετε ότι είναι περίπου 15 εκατομμύρια στους ανθρώπους.
Στο μιτοχονδριακό mtDNA ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο μεγαλύτερος όγκος των λειτουργιών του είναι απαραίτητες για την επιβίωση, έτσι ώστε κάθε μετάλλαξη είναι μια πιθανή θανατική καταδίκη. Πολύ σπάνια συμβαίνει μια μετάλλαξη σε μη κρίσιμες περιοχές και όλες αυτές είναι καλά τεκμηριωμένες. Στην πραγματικότητα η φυσική δομή του μιτοχονδριακού DNA είναι μια από τις καλύτερα κατανοητές πτυχές της ανθρώπινης βιολογίας.
Οι γενετιστές είχαν την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν την ακραία σπανιότητα των μεταλλάξεων στο μιτοχονδριακό mtDNA για να δημιουργήσουν ένα «βιολογικό ρολόι» που χρονολογεί τις απαρχές της προέλευσης της ανθρωπότητας σε περίπου 200.000 χρόνια πριν. Κατά την διάρκεια εκείνων των 200.000 ετών έχουμε σταδιακά αλλά σταθερά συσσωρεύσει κατ’ανώτατο όριο 120 μεταλλάξεις στο μιτοχονδριακό mtDNA. Οι παλαιότεροι άνθρωποι (οι ιθαγενείς της Νότιας Αφρικής), έχουν τις περισσότερες (120), και οι μεταγενέστεροι ανθρώπινοι τύποι όλο και λιγότερες.
Οι 120 παραλλαγές της ανθρωπότητας έχουν χωριστεί σε 33 υπομονάδες γνωστές ως απλοομάδες. Αυτές οι 33 απλοομάδες προέρχονται από 7 αρχαία θηλυκά τα οποία όπως υπολογίζουν οι γενετιστές αποτέλεσαν τις ιδρυτικές μητριάρχεις του είδους μας. Έτσι κάθε απόκλιση ανάμεσα σε κάθε απλοομάδα είναι γνωστή και χρονολογημένη, και κάθε άνθρωπος ανήκει σε μια από τις 33 απλοομάδες που αναφέρονται παρακάτω.



Το διάγραμμα δείχνει πως αναλύεται το μιτοχονδριακό mtDNA. Στην κορυφή είναι η αλληλουχία αναφοράς του Cambridge (Cambridge Reference Sequence – CRS), το μοτίβο mtDNA που αυθαίρετα επιλέγετε από ένα άτομο ώστε να παρέχει μια ανθρώπινη βάση για σύγκριση. Οι παραλλαγές από το CRS ορίζουν το πλήθος των διαφορών σε όλα τα συγγενικά είδη. Ανάμεσα στις 33 ανθρώπινες απλοομάδες, κανένα άτομο δεν έχει περισσότερες από 120 διαφορές.
Στο κάτω μέρος του γραφήματος είναι το μιτοχονδριακό mtDNA  του Νεάντερνταλ και το μιτοχονδριακό mtDNA από δυο δείγματα από ανθρώπους του Denisova. Οι άνθρωποι του Denisova είναι ένα νέο είδος που ανακαλύφθηκε στην Σιβηρία το 2010, όταν έγινε μια ανάλυση ρουτίνας σε ένα οστό δακτύλου και έναν γομφίο από λείψανα που έμοιαζαν να ανήκουν σε άνθρωπο του Νεάντερνταλ. Προς μεγάλη τους έκπληξη το μιτοχονδριακό mtDNA και στα δυο αυτά δείγματα εμφάνισε 385 διαφορές από το ανθρώπινο δείγμα αναφοράς CRS185 που είναι περισσότερες από τους Νεάντερνταλ (των οποίων οι 200 διαφορές είναι μόλις 80 περισσότερες από το ανθρώπινο μέγιστο των 120).




Με τόσες πολλές αδιαμφισβήτητες διαφορές και επειδή το μιτοχονδριακό mtDNA διατηρείται σε τόσο υψηλό βαθμό και είναι αλάνθαστα ακριβές, οι γενετιστές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ταξινομήσουν τους ανθρώπους του Denisova ως ένα εντελώς νέο προανθρώπινο είδος με στενή συγγένεια με τους ανθρώπους και τους Νεάντερνταλ.



Μεταλλάξεις στο μιτοχονδριακό DNA

Τώρα θα αναφερθούμε σε ένα από τα τέσσερα τμήματα από το μιτοχονδριακό mtDNA του κρανίου Starchild στο οποίο έχει ανακτηθεί η αλληλουχία, το μικρότερο από τα τέσσερα σε μήκος 167 ζεύγη βάσεων. Πιο κάτω γίνεται σύγκριση με το ανθρώπινο CRS, ζεύγος βάσεων με ζεύγος βάσεων, που έχει μεγεθυνθεί για να φαίνεται καλύτερα.




Οι μπλε γραμμές δείχνουν τις διαφορές στα ζεύγη βάσεων μεταξύ του τμήματος από το Starchild (η πάνω γραμμή, 167), και το αντίστοιχο τμήμα του ανθρώπινου δείγματος αναφοράς CRS (κάτω γραμμή, 1269). Αυτό το τμήμα με μήκος 72bp έχει 11 διαφορές. Στις μη μεγεθυμένες περιοχές υπάρχουν 95 ζεύγη βάσεων με 6 ακόμα διαφορές, που δίνουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα με συνολικά 17 διαφορές ανάμεσα στο Starchild και στο ανθρώπινο δείγμα αναφοράς CRS!


Το διάγραμμα στην εικόνα κάτω εκτείνεται στο τμήμα του ανθρώπινου CRS που αντιστοιχεί στο τμήμα με μήκος 167bp, η αλληλουχία του οποίου ανακτήθηκε από το Starchild. Εκτείνετε από την θέση 1256 έως την θέση 1432 (από την πλήρη αλληλουχία της CRS των 16569bp). Σε αυτήν την κλίμακα είναι δύσκολο να διαβαστεί, αλλά δείχνει ότι ανάμεσα στις 33 απλοομάδες του ανθρώπου, αυτές οι 167 bp έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ των τύπων των ανθρώπων. (οι τρεις πράσινες γραμμές τονίζουν τις διαφορές: οι δυο πρώτες γραμμές είναι για τις διαφορές και στα δυο δείγματα Denisova, και το τρίτο είναι για μια διαφορά στο δείγμα Νεάντερνταλ και σε μια ανθρώπινη απλοομάδα (HPT Lib) σε σύγκριση με το CRS).



Αυτό το τμήμα του μιτοχονδριακού mtDNA είναι ένα από τα πιο εξαιρετικά διατηρημένα σε ολόκληρο το γονιδίωμα, με μια μόνο διαφορά ανάμεσα στις 33 ανθρώπινες απλοομάδες, μια στους Νεάντερνταλ, και δυο στους Denisova. Όμως κατά κάποιο παράξενο τρόπο το μιτοχονδριακό mtDNA από το Starchild (κόκκινο βέλος στον κάτω πίνακα), φέρει μέσα του 16 επιπλέον διαφορές! Ακόμα και αν μετά από πολλές επαναλήψεις αυτής της ανάλυσης θα προέκυπτε ότι μερικές από τις διαφορές που καταγράφονται οφείλονταν σε λάθος των συσκευών ή σε ανθρώπινο λάθος, τα οποία μπορούν να συμβούν, το τελικό σύνολο θα ήταν ακόμα τέτοιο που θα σταματούσε το μυαλό!




Αν το ανθρώπινο έμβρυο είχε συλληφθεί με μόνο μια η δυο διαφορές σε μια περιοχή του μιτοχονδριακού mtDNA που η φύση κρατά τόσο αυστηρά άθικτη, θα αποβάλλονταν άμεσα. Ωστόσο το Starchild μεγάλωσε και ολοκλήρωσε πλήρως την κύηση του και η ηλικία του ήταν αρκετά προχωρημένη ώστε να φθαρεί το σμάλτο των δοντιών του που έμοιαζαν με δόντια ενηλίκου. Επίσης αρκετοί εμπειρογνώμονες συμφώνησαν ότι το κρανίο ανήκε σε έναν ενήλικα. Αυτό είναι πειστική απόδειξη ότι το Starchild γεννήθηκε και έζησε την ζωή του, σημαντικά διαφορετικά από οποιοδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο.
Τώρα ας θυμηθούμε ότι και τα τέσσερα τμήματα μιτοχονδριακού mtDNA από το Starchild φτάνουν συνολικά τα 1583 ζεύγη βάσεων, το οποίο είναι το 9.5% από αυτό που υποθέτουμε ότι θα είναι το συνολικό γονιδίωμα του μιτοχονδριακού mtDNA στην περιοχή των 16.600 ± bp. Ανάμεσα στις 1583 bp υπάρχουν 93 διαφορές οι οποίες παρεκβάλουν σε ένα συγκλονιστικό συνολικό πλήθος 976 διαφόρων!
(Για να παρεκβάλουμε το 9.5% έως το 100%, διαιρούμε το 100 με το 9.5 παίρνοντας 10.5 και στην συνέχεια 10.5x93=976)
Η στατιστική παρεκβολή ενός μερικού αποτελέσματος για το μιτοχονδριακό mtDNA συνήθως παρέχει ένα μόνο ενδεικτικό σύνολο, αλλά με το μιτοχονδριακό mtDNA μπορούμε να είμαστε βέβαιη ότι η παρεκβολή ενός αποτελέσματος της τάξης του 10% είναι πολύ αξιόπιστη. Γιατί; επειδή η συσκευές που ανακτούν τις αλληλουχίες και αναλύουν τα αποτελέσματα αυτών των αλληλουχιών έχουν γίνει εξαιρετικά ακριβές. Ωστόσο, λάθη ανάκτησης μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν, επομένως αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ας υποθέσουμε ότι και μόνο τα 80 από τα 93 να επιβεβαιωθούν τελικά, αφήνοντας ένα σύνολο από 840 και όχι 976. Αυτό είναι κατά 720 περισσότερο από εκείνο που θα μπορούσε να ανεχτεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος πάνω στην Γη.  



Σφάλματα η όχι μπορούμε να είμαστε εξαιρετικά σίγουροι ότι το τελικό επιβεβαιωμένο σύνολο των διαφορών του Starchild θα κυμαίνετε μεταξύ 800 και 1000 bp, ενώ όλοι οι άνθρωποι είναι στο 120 ή λιγότερο. Με χρήση των πλέον αποτελεσματικών τεχνικών που μπορεί να χρησιμοποιήσει η επιστήμη για να λύση οποιοδήποτε πρόβλημα της γενετικής κληρονομιάς , τεχνικές που χρησιμοποιούνται με αμετάκλητο τρόπο σε δικαστικές υποθέσεις από δικαστήρια σε ολόκληρο τον κόσμο, το Starchild αποδεικνύετε ότι δεν ανήκει ούτε κατά προσέγγιση στο ανθρώπινο είδος ή στους προανθρωπίδες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι οριστικό.
Χωρίς αμφιβολία, ερωτηματικά, πιθανότητα λάθους, η ανάκτηση και των δυο ολόκληρων γονιδιωμάτων του Starchild θα αποδείξει ότι είναι τόσο εκπληκτικά μακριά από τους ανθρώπους ώστε η μόνη εύλογη, λογική, αποδεκτή ονομασία για αυτό, θα αλλάξει την ανθρώπινη ιστορία για πάντα – ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ!
ομάδα Ερ.Ε.Ν.Ζω



starchild-skull-shocking-dna-results
starchild project
Starchild_eBook
aliengrip