Ο Τιτάνας Προμηθέας αγαπούσε τους ανθρώπους και την ανθρωπότητα. Γιατί, όμως, ένα υπέρτατο ον έδειξε τόση αγάπη για μια κατώτερη φυλή όπως η ανθρώπινη; Ίσως επειδή, σε κάποιες εκδοχές του μύθου (πριν το 4 π.Χ.), ήταν ο ίδιος ο δημιουργός της ανθρώπινης φυλής.
Ο Προμηθέας μυστηριωδώς δημιούργησε ένα δεσμό με τους ανθρώπους δίνοντάς τους κάθε δεξιότητα, από την αριθμητική μέχρι την πλοήγηση, από την ιατρική μέχρι τη μελλοντολογία. Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Εάν σταματούσε εκεί, κανείς δεν θα επέκρινε τη γενναιοδωρία του.
Το μεγαλύτερο του δώρο για την ανθρωπότητα ήταν
η φωτιά.
Πήγε, λοιπόν, πάνω στο Όρος Όλυμπος, το Βασίλειο των Θεών, έκλεψε λίγη αναλάμπουσα χόβολη από την ιερή γη, και την έκρυψε μέσα σε ένα κούφιο πυρσό. Έπειτα, μετέφερε τον πυρσό κάτω στη γη, και τον έδωσε στην ανθρωπότητα για να μην περπατήσουν οι άνθρωποι ξανά στο σκοτάδι, να μην κρυώσουν ξανά, και να μη δεχτούν ξανά επίθεση από θηρία, επειδή αυτά φοβούνται τη φωτιά.
Τώρα που οι άνθρωποι έμαθαν να καίνε σχεδόν τα πάντα, σταμάτησαν να κοιτούν κάτω το χώμα, και άρχισαν να βλέπουν την πορεία του καπνού προς τα άνω, τα άστρα. Άρχισαν να διερωτώνται και να σκέφτονται, άρχισαν να φαντάζονται και να νιώθουν το θείο. Έπαψαν να είναι κατώτερα όντα πλέον. Οι άνθρωποι, με τους ναούς που έχτισαν, μετέτρεψαν τη γη σε βωμό λατρείας των Θεών.
Τιμούσαν τους Θεούς καίγοντας στα θυσιαστήρια των ναών τα καλύτερα κομμάτια κρέατος που έπαιρναν από τα ζώα. Στους Θεούς άρεσε αυτό το είδος θυσιών.
Ο Δίας ήταν έτοιμος να συγχωρήσει από τον Προμηθέα το γεγονός ότι έκλεψε τη φωτιά, αλλά ο Προμηθέας δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτό. Δεν σταμάτησε εκεί. Εάν σταματούσε εκεί, όλοι θα ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Ο Προμηθέας δεν ήθελε το φαΐ των ανθρώπων, που τόσο δύσκολα το αποκτούσαν, να σπαταλιέται με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, είπε στους ανθρώπους να σφάξουν ένα ζώο και να χωρίσουν το κρέας σε δύο ίσες στοίβες. Στη πρώτη στοίβα, θα υπάρχει το καλό μέρος κρέατος κρυμμένο κάτω από τα κόκαλα του ζώου. Στη δεύτερη στοίβα, θα υπάρχουν τα εντόσθια του ζώου καλυμμένα με κάτασπρο λίπος. Ο Προμηθέας, τότε, κάλεσε τον Δία να έρθει κάτω στη γη και να αποφασίσει ποια στοίβα ήθελε για τις θυσίες. Ο Δίας, όμως, υποπτεύθηκε ότι αυτό ήταν κάποιου είδους απάτη, εντούτοις επέλεξε την κάτασπρη στοίβα. Ύστερα από όλο αυτό το φιάσκο, τα πάντα άλλαξαν και για τον Προμηθέα, αλλά και για την ανθρωπότητα.
Για τιμωρία του Προμηθέα που δεν γνώριζε πότε έπρεπε να σταματήσει, ο Δίας επέλεξε ένα ατέρμονο μαρτύριο: εξόρισε τον Προμηθέα στα βουνά του Καυκάσου δεμένο με αδιάσπαστες, βαριές αλυσίδες. Κάθε μέρα ένας αετός έτρωγε το συκώτι του (το συκώτι συμβολίζει έντονο πάθος), και κάθε βράδυ το αθάνατο του συκώτι θεραπευόταν. Όμως κάθε μέρα ο αετός επέστρεφε, και ο Προμηθέας υπέφερε ξανά, μέχρι που ο αετός αυτός σκοτώθηκε από τα βέλη του… Ηρακλή.
Για τιμωρία των ανθρώπων που εξαπάτησαν τους Θεούς, ο Δίας επέλεξε ένα πιο ήπιο, αλλά δόλιο τρόπο μιζέριας: διέταξε τον Ήφαιστο, Θεό της φωτιάς και αυθεντία σε τεχνολογικές κατασκευές, να δημιουργήσει την πρώτη γυναίκα. Ο Ήφαιστος, λοιπόν, την έκανε πολύ όμορφη, διότι βασίστηκε στα χαρακτηριστικά της Αφροδίτης. Της έδωσε ένα κουτί, και την έστειλε πάνω στον Όλυμπο για να ζητήσει από τους Θεούς να βάλουν μέσα στο κουτί από ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο της Ζωής. Έτσι, η όμορφη γυναίκα ονομάστηκε Παν-δώρα (εννοώντας όλα τα δώρα, αυτή που έχει/φέρνει όλα τα δώρα).
Ο Δίας, τότε, έστειλε τον Ερμή κάτω στη γη, για να συνοδεύσει τη Πανδώρα και να τη συστήσει στον Επιμηθέα, αδελφό του Προμηθέα. Ο Προμηθέας, έχοντας την ικανότητα να βλέπει το μέλλον, συμβούλευσε τον αδελφό του να μην δεχτεί κανένα δώρο από τους Θεούς. Ήταν όμως αργά. Ο επιμηθέας ερωτεύθηκε την Πανδώρα και δέχθηκε το δώρο της, και όταν το άνοιξε, πρώτα αναδύθηκαν τα αρνητικά στοιχεία: Απληστία, Πόνος, Φθόνος, Απάτη, και όλα τα κακά που διαβρώνουν την ανθρωπότητα από τότε. Ο Επιμηθέας φοβήθηκε τόσο πολύ, που έκλεισε το κουτί, και το έθαψε μαζί με όλα τα θετικά στοιχεία. Μόνο η Ελπίδα κατάφερε να βγει έγκαιρα από το κουτί.
Επομένως, έχουμε Φωτιά (Φώτιση) και Ελπίδα μαζί με μια μυριάδα αρνητικών στοιχείων. Δεμένος πάνω στα Όρη του Καυκάσου με βαριές, αδιάσπαστες αλυσίδες, ο Προμηθέας βλέπει από ψηλά, το σκοτάδι που σκεπάζει την ανθρωπότητα εδώ κάτω, σε μια άνιση μάχη που τα μοναδικά μας όπλα είναι η Ελπίδα και οι λιγοστοί πυρσοί Φωτός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου