Πώς οι Μινωίτες ξεπέρασαν την κρίση, 3000 χρόνια πριν!

Όταν τα ανάκτορά τους καταστράφηκαν, οι πηγές πλουτισμού εξέλειπαν και τα τρόφιμα λιγόστεψαν, οι ανθρωποι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την τεράστια κρίση!
 Μιλάμε για μία εποχή, που πάει πίσω περισσότερα από 3000 χρόνια. Γύρω στο 1200 π. Χ. συγκεκριμένα, στην Κρήτη όταν τα μινωικά ανάκτορα
καταστράφηκαν (άγνωστο πώς και γιατί), τα κράτη κατέρρευσαν κι οι άνθρωποι χρειάστηκε να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή.

Αρχαιολογικά ευρύματα, αποκαλύπτουν!
 Στοιχεία γι΄αυτήν την κρίσιμη περίοδο δίνει ένας μικρός, μινωικός οικισμός στο Καρφί του Λασιθίου πάνω στο όρος Δίκτη όπου πραγματοποιείται αρχαιολογική έρευνα από το 2008 με επικεφαλής την δρα Σάρο Γουόλας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης.
 Στόχος της έρευνας είναι η αναζήτηση των τρόπων με τους οποίους οι άνθρωποι ξεπέρασαν την κρίση και πώς κατάφεραν να επανιδρύσουν τις πόλεις τους και να ανασυνθέσουν τον κοινωνικό ιστό. Πρόκειται για δεδομένα, που θα παρουσιάσει για πρώτη φορά η ανασκαφές στην ανακοίνωσή της, την Παρασκευή 6 Μαΐου στην Αρχαιολογική Εταιρεία στο πλαίσιο του Μινωικού Σεμιναρίου.

Οι Μινωίτες τα κατάφεραν!
 Σε μία από τις εντυπωσιακότερες τοποθεσίες της Κρήτης, σε απότομη κορυφή που βρίσκεται 1100 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και ουδέποτε είχε κατοικηθεί στο παρελθόν, βρίσκεται η θέση Καρφί, όπου κατέφυγαν (;) οι Μινωίτες για να δημιουργήσουν τον οικισμό τους. «Η κατοίκηση σε αυτή τη θέση απαιτούσε άμεσες και απότομες, κοινωνικές και οικονομικές προσαρμογές, εν τούτοις αυτή η μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα κατάφερε να επιβιώσει. Η διαδικασία φαίνεται να περιλάμβανε παλαιές πρακτικές που υπήρχαν ήδη από την περίοδο πριν από την κρίση καθώς και την ανάπτυξη νέων θεσμών και πρακτικών, πολύ πιο σύνθετων από αυτές που παρατηρούνται σε μικρότερες θέσεις της ίδιας περιόδου», λέει η Δρ Γουόλας.

 Κι όλα αυτά φαίνονται πολύ καθαρά καθώς το Καρφί κατοικήθηκε μόνο ανάμεσα στην μεγάλη κρίση της Μινωικής εποχής και στην Πρωτογεωμετρική περίοδο κατά την οποία παρατηρήθηκε μία σημαντική αλλαγή με την συγκέντρωση των περιφερειακών πληθυσμών σε μεγάλους οικισμούς, που θα αποτελούσαν τους προδρόμους των κατοπινών πόλεων - κρατών.



 ΤΟ ΒΗΜΑonline